لطفا منتظر باشید ...
قضايى را معيار قرار دهيم كه خداى تعالى رانده، و اولين قضايى كه خدا رانده همان است كه گفتيم در آغاز خلقت و اسكان بشر در زمين راند، و آيه" 14" سوره شورى از آن خبر مىدهد.
" وَ يَقُولُونَ لَوْ لا أُنْزِلَ عَلَيْهِ آيَةٌ مِنْ رَبِّهِ فَقُلْ إِنَّمَا الْغَيْبُ لِلَّهِ فَانْتَظِرُوا إِنِّي مَعَكُمْ مِنَ الْمُنْتَظِرِينَ" اين آيه مانند آيه قبلش كه مىفرمود:" وَ يَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ" و نيز آيه قبل از آن كه مىفرمود:" وَ إِذا تُتْلى عَلَيْهِمْ آياتُنا"، صحنههايى از مظالم قولى و عملى مشركين را برشمرده و در رد آنها حجتهايى را به رسول گرامى خود تلقين مىكند تا عليه مشركين به آن حجتها احتجاج فرمايد، و در اول آيات مورد بحث يكى از آن سخنان مشركين و پاسخش گذشت. پس، جمله" وَ يَقُولُونَ لَوْ لا أُنْزِلَ ..." عطف است بر همان اول آيات مورد بحث كه مىفرمود:" وَ إِذا تُتْلى عَلَيْهِمْ آياتُنا" در آيه مورد بحث علاوه بر اين براى چندمين بار انكار قرآن توسط مشركين را تذكر داده، چون مرادشان از اينكه گفتند:" لَوْ لا أُنْزِلَ عَلَيْهِ آيَةٌ مِنْ رَبِّهِ" هر چند درخواست آوردن قرآن ديگر است، ليكن اين درخواست در واقع معنايش تحقير قرآن و قبول نداشتن آنست، خواستند آن را استخفاف نموده بگويند قرآن آيتى الهى نيست، به دليل اينكه در پاسخشان حرف" فاء" را آورده، و فرموده:" فَقُلْ إِنَّمَا الْغَيْبُ لِلَّهِ" و مانند موارد ديگر به كلمه" قل" اكتفاء نكرده و نفرمود:" قل انما الغيب للَّه". گويا فرموده" از تو آيتى ديگر طلب مىكنند و به قرآن اكتفاء ننموده به آن راضى نمىشوند، و چون به قرآن به عنوان يك آيت اكتفاء نكردند به ايشان بگو آيات از ناحيه غيب است، غيبى كه مختص به خداى تعالى است، پس اختيار آيات به دست من نيست، لا جرم شما منتظر آيتى كه حق را از باطل جدا كند باشيد، من نيز با شما جزء منتظرين خواهم بود".
پس، آنچه از آيه استفاده مىشود اين است، و اين مستفاد دلالت دارد بر اينكه رسول خدا (ص) منتظر رسيدن آيتى غير قرآن بوده كه حق را از باطل جدا سازد، و بين آن جناب و بين امتش داورى كند- و بزودى در آيه چهل و شش همين سوره وعدهاى صريح به فرستادن آن آيت كه دستور انتظار كشيدنش را به مشركين داده مىآيد، كه فرموده:" وَ إِمَّا نُرِيَنَّكَ بَعْضَ الَّذِي نَعِدُهُمْ أَوْ نَتَوَفَّيَنَّكَ فَإِلَيْنا مَرْجِعُهُمْ" «1» و چند آيه بعد از آن.
(1) چه اينكه ما در حال حيات تو قسمتى از آن عذاب را كه اين مشركين را به آن تهديد كردهايم به تو نشان دهيم، (كه البته نشان هم خواهيم داد) و چه اينكه قبل از نشان دادن آن تو را به سوى خود ببريم، به هر حال بازگشت اين مشركين به سوى ما است." سوره يونس، آيه 46"
