لطفا منتظر باشید ...
اشاره نموده، مىفرمايد:" وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرى آمَنُوا وَ اتَّقَوْا لَفَتَحْنا عَلَيْهِمْ بَرَكاتٍ مِنَ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ" «1» و نيز مىفرمايد:" وَ ما أَصابَكُمْ مِنْ مُصِيبَةٍ فَبِما كَسَبَتْ أَيْدِيكُمْ" «2».بنا بر اين چه مانعى دارد كه از فردى از افراد انسان و يا از مجتمعى از مجتمعات بشرى عملى از اعمال سر بزند يا صالح و يا طالح (غير صالح)، و يا صفتى از صفات فضيلت و يا رذيلت در آنها پيدا شود و به دنبالش اثر خوب و يا بد آن در اعقاب و نسل آينده او ظاهر گردد كه در حقيقت ملاك در اين تاثير نوعى وراثت است كه بيانش گذشت، در جلد چهارم اين كتاب نيز در ذيل آيه شريفه" وَ لْيَخْشَ الَّذِينَ لَوْ تَرَكُوا مِنْ خَلْفِهِمْ ذُرِّيَّةً ضِعافاً خافُوا عَلَيْهِمْ" «3» بحثى در پيرامون اين وراثت گذشت.و در همان كتاب از زراره و حمران و محمد بن مسلم از امام ابى جعفر (ع) و از عبد الرحمن از امام صادق (ع) روايت آورده در ذيل جمله" إِنَّ إِبْراهِيمَ لَحَلِيمٌ أَوَّاهٌ مُنِيبٌ" فرمود: ابراهيم (ع) بسيار دعا مىكرد. «4»
مؤلف: نظير اين روايت را كلينى نيز از زراره از امام باقر (ع) نقل كرده است. «5»و در همان كتاب از ابى بصير از يكى از دو امام باقر و صادق (ع) روايت آورده كه فرمود: ابراهيم در باره قوم لوط با فرشتگان جدال كرد و جدالش اين بود كه گفت: آخر در آن قوم جناب لوط هست، گفتند:" نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَنْ فِيها- ما بهتر مىدانيم چه كسى در آن قريه هست"، ابراهيم جدال را بيشتر كرد و جبرئيل در پاسخش گفت:" يا إِبْراهِيمُ أَعْرِضْ عَنْ هذا- ابراهيم از اين وساطت صرفنظر كن" كه كار از كار گذشت و امر پروردگارت صادر شده و بدون شك عذابى بر آنان خواهد آمد كه ديگر برگشتن ندارد. «6»و در الدر المنثور است كه ابن الانبارى در كتاب" الوقف و الابتداء" از حسان بن ابجر روايت كرده كه گفت: من نزد ابن عباس بودم كه مردى از قبيله هذيل وارد شد ابن عباس از او
پرسيد: فلانى چه كرد؟
(1) و اگر اهل شهرها ايمان بياورند و تقوا پيشه كنند ما به يقين بركاتى از آسمان و زمين به رويشان باز مىكنيم. " سوره اعراف، آيه 96"(2) آنچه مصيبت كه به شما مىرسد به خاطر اعمال زشت خود شما است." سوره شورى، آيه 30"(3) سوره نساء، آيه 9.(4) تفسير عياشى، ج 2، ص 154، ح 51.(5) اصول كافى، ج 4، باب 398، ص 210، ح 1.(6) تفسير عياشى، ج 2، ص 154، ح 52.
