ترجمه تفسیر المیزان جلد 10

پس علت ايمان نياوردنشان اين نيست كه تشخيص داده باشند از ناحيه غير خداست، بلكه اين است كه به معارف آن احاطه ندارند، و هنوز به تاويل آن برنخورده‏اند، امتهاى قبل از ايشان نيز به همين جهت تكذيب مى‏كردند، پس نيك بنگر كه سرانجام ستمكاران چگونه بود (39).

بعضى از مشركين كسانى هستند كه به اين قرآن ايمان مى‏آورند، و بعضى كسانيند كه ايمان نمى‏آورند، و پروردگار تو مفسدان را بهتر از هر كسى مى‏شناسد (40).

و اگر تو را تكذيب مى‏كنند بگو عمل من از آن من، و عمل شما از آن شما (نبايد اين دو عمل با هم خلط گردد) شما از عمل من بيزار و من از عمل شما بيزارم (41).

بعضى از آنان به تو گوش مى‏دهند، ولى مگر تو مى‏توانى حق را به گوش كسانى كه گوش دلشان بسته است و با اينكه تعقل نمى‏كنند بشنوانى (42).

و بعضى ديگرشان كسانى‏اند كه به تو نگاه مى‏كنند، پس آيا مگر تو مى‏توانى كسانى را كه كوردلند و در عين حال راه حق را نمى‏بينند هدايت كنى؟ (43).

خدا به مردم به اندازه سر سوزنى ظلم نمى‏كند و ليكن اين خود مردمند كه به خويشتن ستم مى‏كنند (44).

و روزى كه محشورشان كند گويى جز ساعتى از روز نخوابيده بودند (فاصله بين مرگ و قيامت آن قدر در نظرشان كوتاه مى‏آيد كه) يكديگر را به خوبى مى‏شناسند، آن روز كسانى كه ديدار خدا را تكذيب كرده بودند محققا زيانكار شده راه به جايى نمى‏برند (45).

بيان آيات‏

در اين آيات به مطالب اول سوره برگشته، كه قرآن را معرفى مى‏كرد و مى‏فرمود: قرآن كتابى است نازل از ناحيه خداى تعالى و هيچ شكى در آن نيست، و نيز در اين آيات دليل اين معنا را تلقين مى‏كند، و اين آيات به آيات قبل كه مى‏فرمود:" قُلْ هَلْ مِنْ شُرَكائِكُمْ مَنْ يَهْدِي إِلَى الْحَقِّ قُلِ اللَّهُ يَهْدِي لِلْحَقِّ ..." اتصال دارد، و ما در آنجا گفتيم كه يكى از مراحل هدايت خداى تعالى به سوى حق همين است كه مردم را از طريق وحى به انبيايش و نازل كردن كتابهايى بر آنان، خلق را به سوى دين حق آن دينى كه خودش براى خلقش مى‏پسندد هدايت فرمايد، مانند كتابهايى كه بر نوح و ابراهيم و موسى و عيسى و محمد (ص) نازل فرموده، و اين آيات آن كتابها را يادآور شده، اقامه حجت مى‏كند بر اينكه قرآن يكى از آن كتابها
است كه به سوى حق هدايت مى‏كند، و به همين جهت با يادآورى قرآن اشاره‏اى هم به آن كتابها نموده فرموده:" وَ لكِنْ تَصْدِيقَ الَّذِي بَيْنَ يَدَيْهِ وَ تَفْصِيلَ الْكِتابِ لا رَيْبَ فِيهِ مِنْ رَبِّ الْعالَمِينَ" و در آخر آيات به ذكر مساله حشر، كه يكى از مقاصد اين سوره است و قبلا نيز سخن از آن رفته بود برگشت شده.