ترجمه تفسیر المیزان جلد 10

بگو به من خبر دهيد كه اگر شب كه در خوابيد يا روز كه به كسب و كاريد عذاب خدا رسد (چه راه مفرى داريد) چرا گناهكاران (به جاى توبه) عذاب را به تعجيل مى‏طلبند (50).

و آيا بعد از آنكه واقع شد، شما كه از در استهزاء عمرى در باره آن عجله مى‏كرديد به آن ايمان مى‏آوريد؟ و آيا آن لحظه وقت ايمان آوردن است؟ (51).

(نه، هرگز) در آن هنگام به كسانى كه ستم كرده‏اند گفته مى‏شود بچشيد عذاب هميشگى را، و مگر اين كيفرى كه مى‏بينيد جز به خاطر اعمالى است كه كرده‏ايد (52).

از تو خبر مى‏گيرند كه اين وعده عذابى كه خدا داده حق است؟ بگو: آرى به پروردگارم سوگند كه حق است، و شما به هيچ وجه نمى‏توانيد خدا را از فرستادن آن جلوگيرى كنيد (53).

همه آن انسانها كه ستم مى‏كنند وضعشان چنين است كه اگر فرضا تمامى اموال موجود در زمين مال آنان باشد، حاضرند همه را بدهند، و عذاب را نچشند، و چون عذاب را ببينند پشيمانى خود را پنهان مى‏سازند، ولى بدانند كه آن روز در بينشان به عدالت داورى مى‏شود، و ستم نخواهند شد (54).

آگاه باشند كه ملك آسمانها و زمين (از ايشان نيست تا آن را فديه دهند بلكه) از آن خدا است، و آگاه باشند كه وعده خدا حق است، و ليكن اكثرشان نمى‏دانند (55).

او است كه زنده مى‏كند و مى‏ميراند و همه به سوى او بازگشت مى‏كنيد (56).

بيان آيات‏

اين آيات از سنتى الهى خبر مى‏دهند كه همواره در ميان خلقش جارى است، و آن اين است كه خداى سبحان، با قضايى حق قضاء رانده و تقديرى كرده كه نه رد مى‏شود و نه تبديل، و آن اين است كه به سوى هر امتى رسولى گسيل بدارد تا رسالت‏ها و پيامهايش را به آن امت برساند، آن گاه خودش بين آن رسول و آن امت حكم فصل كند، يعنى آن پيامبر و گروندگان به او را حفظ نموده منكرين را كه نبوت آن پيامبر را تكذيب مى‏كنند هلاك فرمايد.
در اين آيات بعد از بيان آن سنت، رسول گرامى خود (ص) را دستور داده‏
كه به امتش خبر دهد كه آنچه در امت‏هاى گذشته جارى شده بود در اين امت نيز جارى خواهد شد و اين امت هيچگونه امتياز و استثنايى از اين كليت ندارد.