دروازه شهر علم پيامبرصلي الله عليه و آله و سلم - شمیم ولایت نسخه متنی

امام صادق(عليه‌السلام) لحظه‏اي ساكت شد و آنگاه فرمود:

«قال اللّه تعالي: إنّ من عبادي من يتصدّق بشقّ تمرة فاُرَبّيها له... ».

سالم بن ابي‏حفصه هنگام بازگشت به دوستانش گفت: ما امامي را از دست داديم كه بي‏واسطه از پيامبر نقل مي‏كرد، ولي اكنون امامي بر جاي او نشسته كه بي‏واسطه از خدا سخن مي‏گويد[1]. اينان همه نگاران به مكتب نرفته‏اند و ديگران كه شاگردان اين مكتب هستند، جز ورود از اين در هيچ راهي به نبوت و رسالت ندارند.

امام صادق(عليه‌السلام) فرمود: «ولايتي لعلي بن أبي‏طالب(عليه‌السلام) أحب إليّ من ولادتي منه»[2]؛ من هم فرزند و هم ولي و وارث ولايت علي(عليه‌السلام) هستم، ليكن اين ولايت از آن ولادت بهتر است. من با علي هم پيوند صوري دارم و هم پيوند معنوي، ولي پيوند معنويم گرانقدرتر از پيوند صوري است. عبادت و شجاعت و مانند آن جزو فروع مقام بلند حضرت امير(عليه‌السلام) است. او در مقامي است كه اوصافي چون عبادت، زهد و شجاعت در آن سطح قابل طرح نيست.

دروازه شهر علم پيامبرصلي الله عليه و آله و سلم

جابر از امام باقر(عليه‌السلام) نقل مي‏كند كه امير مؤمنان(عليه‌السلام) هنگام بازگشت از نهروان، در كوفه خطابه‏اي ايراد كرد؛ زماني كه شنيد، معاويه او را دشنام مي‏دهد و اصحاب او را به شهادت مي‏رساند. آن حضرت پس از حمد خدا و درود بر رسول اكرم‏صلي الله عليه و آله و سلم فرمود: اگر آيه (وأما بنعمة ربّك فحدّث)[3] در كتاب خدا وجود نداشت، فضايل خود را برنمي‏شمردم.

[1] ـ بحارالأنوار، ج47، ص337.

[2] ـ همان، ج39، ص299.

[3] ـ سوره ضحي، آيه 11.