اسناد خلافت به خداوند - شمیم ولایت نسخه متنی

جناب شيخ «محمود شبستري» در اين باره در موارد مختلف از «گلشن راز»
مي‏فرمايد:

اسناد خلافت به خداوند

گاهي عنوان «خليفه» بر خداوند سبحان اطلاق مي‏شود، مثلاً به او خليفه عَبد سالكِ صالحِ متوكّلِ گفته مي‏شود؛ نظير عنوان «مؤمن» كه هم بر خداوند اطلاق مي‏شود، هم بر بنده او.

اطلاق خليفه بر خداوند در نهج البلاغه آمده است، آن‏جا كه حضرت علي(عليه‌السلام) هنگام عزم بر سفر در نيايش خود فرمود:

اللّهم أَنت الصاحب في السفر وأَنت الخليفة في الاَهل ولايجمعهما غيرك لاَنّ المستخلف لايكون مستصحباً والمستصحب لايكون مستخلفاً[1].

يعني پروردگارا! تو در سفر همراه ما هستي و نسبت به بازماندگان از ما در وطن سرپرست هستي و جمع ميان اين دو را هيچ كس جز تو نشايد، زيرا آن كس كه به جاي انسان سرپرست بازماندگان مي‏شود، همسفر او نيست و آن‏كس كه با او همسفر است، براي سرپرستي جانشين انسان نيست.

آن‏چه اطلاق عنوان خليفه را بر خداوند پيچيده مي‏كند، اَصالت خدا و فرعيت بنده او است. بنابراين، چگونه مي‏توان تصور صحيحي براي خلافت اصل از فرع داشت.

[1] ـ نهج البلاغه، خطبه 46.