دنياگرايي به معناي جامع - شمیم ولایت نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

شمیم ولایت - نسخه متنی

عبدالله جوادی آملی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

يعني دنيا منتهاي ديد كوردلان است كه در ماوراي آن چيزي نمي‏بينند، امّا ديده شخص بصير در آن نفوذ مي‏كند و از آن مي‏گذرد و مي‏داند كه سراي جاويدان در وراي آن است. بنابراين، شخص بصير در دنيا آماده كوچ است و كوردل چشمش را به آن دوخته است و بينايان از آن زاد و توشه برمي‏گيرند و نابينايان براي آن زاد و توشه مي‏اندوزند.

آن حضرت در بيان ديگري مي‏فرمايد: «من أبصر بها بصّرته ومن أبصر إليها أعمته»[1]؛ هركس با چشم بصيرت و عبرت به دنيا بنگرد، به او بصيرت و بينايي بخشد و آن كس كه چشمش به دنبال دنيا، و هدفش رسيدن به آن باشد و به آن فريفته گردد، از ديدن حقايق نابينايش مي‏كند.

مرحوم سيدرضي مي‏گويد: اگر كسي در جمله «ومن أبصر بها بصّرته» تأمل كند، در آن معناي شگفت‏آور و مقصود ژرفي خواهد يافت كه به پايانش نمي‏توان رسيد، به‏ويژه اگر جمله «من أبصر إليها أعمته» كنار آن گذارده شود كه در اين صورت به خوبي فرق روشني بين آن دو جمله مي‏يابد؛ فرقي روشن، شگفت‏انگيز و آشكار.

دنياگرايي به معناي جامع

گرچه قرآن كريم مردم را به دو گروه دنياطلب و آخرت‏طلب تقسيم مي‏كند؛ (...منكم من يريد الدنيا ومنكم من يريد الاخرة... )[2]، و نيز مي‏فرمايد: برخي حرث و كشت دنيا، و عده‏اي كشت آخرت طلب مي‏كنند؛ (من كان يريد حرث الاخرة نزد له في حرثه ومن كان يريد حرث الدنيا نؤته منها... )[3]، ولي در حديث
معروف تثليث، اميرالمؤمنين(عليه‌السلام) آخرت‏طلبان را به سه دسته تقسيم كرده‏اند:

[1] ـ نهج البلاغه، خطبه 82.

[2] ـ سوره آل عمران، آيه 152.

[3] ـ سوره شوري، آيه 20.

/ 753