اختلاف نامقدّس و عالمان بيتقوا
خداي سبحان اختلاف در دين را كه موجب پيدايش مكتبهاي گوناگون ميشود، تنها از ناحيه عالمان بيتقوا و مشايخ سوء ميداند؛ (... وما اختلف فيه إلاّ الذين أُوتوه... )[1]. گرچه اختلاف در امور دنيوي و شؤون زندگي ميتواند در همگان پديد آيد، ولي اختلاف علمي و تفرقه در دين به عالمان اختصاص دارد.از اينرو قرآن كريم اختلاف مردم عادي در شؤون زندگي را مورد عقاب قرار نميدهد، چون اوّلاً منشأ آن جهل، نسيان و غفلت است. ثانياً، با راهنمايي انبيا و وارثان آنان قابل حلّ است، ولي اختلافِ دانشمندان بيتقوا در متن دين، چون از روي علم و عمد است و منشأ آن بغي و سركشي و حسادت آنان ميباشد، قابل اغماض نيست، بلكه مايه عقاب و عذاب الهي است؛ (إنّما السّبيل علي الذين يظلمون النّاس ويبغون في الأرض بغير الحقّ أُولئك لهم عذاب أليم)[2].خطر عالمان بد آنقدر بزرگ است كه با برداشت ناصحيح از دين و كتاب الهي، مذهب تراشي كرده، در برابر پيامبران الهي ميايستند، چنانكه كتابهاي «ملل و نحل» گواهي ميدهد كه در برابر سلسله انبيا، در طول تاريخ سلسله متنبّيان و عالمانِ دين ساز قرار دارند. هر زمان كه خداوند پيامبري را فرستاد و ديني را ارايه داد، عالمان غير مهذّب و دين فروش در كنار او پيدا شدند و مذهب تراشي و دين پراكني كردند.[1] ـ سوره بقره، آيه 213. [2] ـ سوره شوري، آيه 42.