غفلت چرك جان - شمیم ولایت نسخه متنی

به فرموده امير بيان(عليه‌السلام): هر كس كه همواره به حساب خويش برسد، سود مي‏كند و هر كس كه از نفس غفلت كند، خسارت مي‏بيند؛ «من حاسب نفسه ربح ومن غفل عنها خسر»[1].

غفلت چرك جان

غفلت، از نظر دين، رجس و چرك است. هر محبتي كه موجب غفلت از حق‏تعالي شود، موجب پليدي و گمراهي است، چنان‏كه اميرالمؤمنين(عليه‌السلام) مي‏فرمايد: «الغفلةُ ضَلالُ النفوس... »[2]؛ غفلت گمراهي جان است. از مناجات شعبانيه نيز استفاده مي‏شود كه غفلت چرك جان آدمي است، آن‏جا كه امامان معصوم(عليهم‌السلام) به خدا عرض مي‏كردند: خدايا! تو را شكر مي‏كنيم كه دل‏هايمان را از چرك غفلت پاك كردي؛ «فشكرتك بادخالي في كرمك ولتطهير قلبي من أوساخ الغفلة عنك»[3].

اين‏گونه تعبيرها از امامان معصوم(عليهم‌السلام)، تعبيرات كنايي نيست. بعضي مي‏پندارند كه تعبير از فضيلت به «طهارت»، و از رذيلت اخلاقي به «وسخ» كنايه و مجاز است، ولي اين پنداري باطل است، زيرا انسان، گذشته از ظاهرش، باطني هم دارد و باطن‏ها در قيامت ظهور مي‏كند.

در قيامت برخي نوراني، سفيدرو و روسفيد، و برخي نيز سيه‏رو و روسياه و چركينند و «غِسلين» )چركابه( كه طعام تبه‏كاران است، از غفلت‏ها نشأت مي‏گيرد؛ (فليس له اليوم ههنا حميم * ولاطعام إلّامن غسلين * لايأكله إلّاالخاطئون)[4].

[1] ـ نهج البلاغه، حكمت 208.

[2] ـ شرح غررالحكم، ج 1، ص 369.

[3] ـ مفاتيح الجنان.

[4] ـ سوره حاقه، آيات 35 ـ 37.