وحدت‏آفريني امام عصر(عجل الله تعالي فرجه) - شمیم ولایت نسخه متنی

«گوش دلتان را باز كنيد، دست از افكار پراكنده و پيروي هوس‏هاي سركش برداريد و از گِرد پيشواي خود پراكنده مشويد كه سرانجام خويشتن را مذمّت خواهيد كرد و خود را در آتش فتنه‏اي كه برافروخته‏ايد، ميندازيد و از اين كار دوري گزينيد و راهي را كه به آن منتهي مي‏شود، رها سازيد كه به جان خودم سوگند، حوادث دردناكي در پيش است كه مؤمن در شعله‏هايش هلاك مي‏شود، اما غير مسلمان از آن سالم مي‏ماند.

آن‏گاه مي‏فرمايد: «إنّما مثلي بينكم كمثل السّراج في الظّلمة يستضييُ به من وَلَجها»[1]؛ من در ميان شما هم‏چون چراغ در تاريكي‏ام كه هر كس به سوي آن روي آورد و كنارش بنشيند، از نورش بهره مي‏گيرد.

تعبير محور آسياب و چراغ هدايت براي امام براي آن است كه حفظِ رشد و بالندگي جامعه به اتحاد است و اتحاد، از يك‏سو در پرتو معرفت، و از سوي ديگر باكوشش و حركت ممكن خواهد بود، زيرا انسان يك بعد گزارش علمي دارد و يك بخش گرايش عملي، چنان‏كه جامعه نيز كه متشكل از انسان‏هاست، چنين است. اگر انديشه و حركت جامعه سالم باشد، طبعاً داراي وحدت و انسجام خواهد بود. از اين‏رو، امام معصوم(عليه‌السلام) محوري است كه هم چراغ هدايت براي معرفت و بينش جامعه است و هم قطب آسياب حركت آن.

وحدت‏آفريني امام عصر(عجل الله تعالي فرجه)

امير مؤمنان(عليه‌السلام) فرزند برومندش حضرت مهدي(عجّل الله فرجه الشريف) را امام
وحدت‏آفرين معرفي نموده است؛ آن‏جا كه فرمود:

ألا وإنّ من أدركها منّا يسري فيها بسراج منير و يحذو فيها علي مثال الصالحين ليحلّ فيها رِبْقاً ويُعتق فيها رقّاً و يصدع شعباً و يشعب صدعاً...؛

[1] ـ نهج‏البلاغه، خطبه 187.