اختلاف در دين از نگاه علي(عليه‌السلام) - شمیم ولایت نسخه متنی

همه مكتب‏ها و مذاهب غير الهي، هم‏چون وهابيت و بهائيت، ساخته و بافته عالمان رياست طلب است، چون مردم عادي، نه توان مذهب‏سازي دارند و نه ديگران از آن‏ها مي‏پذيرند. از اين‏رو، عالمانِ دين و حاملان كتاب بايد مواظب باشند كه از روي علم و عمد به خطر بزرگ مذهب تراشي مبتلا نشوند.

اختلاف در دين از نگاه علي(عليه‌السلام)

اميرمؤمنان، علي(عليه‌السلام) اختلاف در دين و اهميّت آن را مطرح كرده، مي‏فرمايد:

از اختلاف و تلوّن در دين خدا بپرهيزيد، چون اختلافات مردم ريشه‏ايي نيست و به وسيله رهبران ديني حلّ مي‏شود، ليكن اختلاف رهبران ديني و اختلاف در دين مايه هلاكتِ دين و جامعه است.
بنابراين، اتحاد و اجتماع، گرچه از نظر طبيعي براي انسان سخت و تلخ است، ليكن اين تلخي بهتر از شيريني كاذب اختلاف است. آن‏گاه آن حضرت، براساس وحي الهي، نه طبق تجربه و تاريخ، قاطعانه مي‏فرمايد: اگر كسي در اين خيال است كه با اختلاف به نامي يا مقامي برسد، بداند كه خداوند هيچ‏كس را، نه در گذشته و نه در آينده با تفرقه افكني خير نداده است:

فإيّاكم و التّلوّن في دين الله فإنّ جماعة فيما تكرهون من الحقّ خيرٌ من فرقةٍ فيما تحبّون من الباطل وإنّ الله سبحانه لم يُعط أحداً بفُرقةٍ خيراً ممّن مضي ولاممّن بَقي[1].

پي‏آمدهاي تفرقه و اختلاف نامقدس

هرچند ضد همه آن‏چه كه از آثار وحدت شمرده مي‏شود، پي‏آمد تفرقه و اختلاف نامقدس است، ليكن در اين‏جا به سه موضوع اساسي اشاره مي‏نماييم.

[1] ـ نهج البلاغه، خطبه 176.