بدعت مسيحيان - شمیم ولایت نسخه متنی

بدعت مسيحيان

هر چند غوطه‏وري در زندگي دنيا و دلبستگي به آن مذموم است و انسان را از هدف آفرينش، يعني لقاي حق باز مي‏دارد،ولي ترك افراطي دنيا نيز مطلوب نيست و مانع رشد و تكامل انسان است. از بدعت‏هاي زشت مسيحيان در زمينه ترك دنيا، تحريم
ازدواج براي مردان و زنان تارك دنيا و نيز توصيه به انزواي اجتماعي و پشت پا زدن به وظايف انسان در جامعه و نيز انتخاب صومعه‏ها و ديرهاي دور افتاده، براي عبادت و زندگي در محيطي دور از اجتماع بود. حال آن‏كه انسان موجودي اجتماعي است و تكامل معنوي و مادي او نيز در زندگي جمعي به دست مي‏آيد. از اين‏رو، هيچ يك از اديان آسماني اين حقيقت را نفي نمي‏كند.

خداوند غريزه جنسي را براي حفظ نسل آفريده است و هر چيزي كه به طور مطلق آن را نفي كند، باطل است. زهد اسلامي كه به معناي بي‏رغبتي نسبت به دنيا و حذف تجملات و عدم اسارت در چنگال مال و مقام است، هيچ ارتباطي به رهبانيت ندارد.
قرآن كريم درباره برخي از مردم مي‏فرمايد:

(قل هل ننبّئكم بالأخسرين أعملاً * الذين ضلّ سعيهم في الحيوة الدنيا وهم يحسبون أنّهم يحسنون صنعاً)[1]؛ بگو آيا به شما خبر دهم كه زيان‏كارترين مردم چه كساني هستند؛ آنان همان كساني هستند كه تلاششان در زندگي دنيا گم شده است؛ ولي گمان مي‏كنند كه كار نيك انجام مي‏دهند.

حضرت علي(عليه‌السلام) در ذيل آيه ياد شده مي‏فرمايد:

«هم الرهبان الذين حبسوا أنفسهم في السواري»؛ مصداق بارز آن رهبان‏ها، تاركان دنيايند كه خود را در ارتفاعات كوه‏ها و در بيابان‏ها محبوس كردند و گمان دارند كه كار خوبي انجام مي‏دهند[2].

[1] ـ سوره كهف، آيات 103 ـ 104.

[2] ـ كنزالعمال، ج 3، ح 4496.