چشم‏پوشي علي(عليه‌السلام) از لذايذ دنيايي - شمیم ولایت نسخه متنی

ثم لايخرج حتي يفرّق ما في بيت مال المسلمين ويؤتي كل ذي حق حقه ثم يأمر
أن يكنس ويرشَّ ثم يصلي فيه ركعتين ثم يطلّق الدنيا ثلاثاً يقول بعد التسليم: يا دنيا! لاتتعرّضين لي ولاتتشوّقين [إلي] ولاتغرّيني، فقد طلقتك ثلاثاً لارجعة لي عليك»[1].

چشم‏پوشي علي(عليه‌السلام) از لذايذ دنيايي

روزي حضرت در باغ خويش مشغول كار بود كه رو به باغبان فرمود: آيا غذايي داري؟

باغبان عرض كرد: از كدوي بدون روغن غذاي ساده‏اي تهيه كرده‏ام كه مناسب شما نيست.

حضرت فرمود: همان را حاضر كن.

باغبان مي‏گويد: حضرت دست‏هاي مبارك را شستند و اين غذا را ميل كردند و سپس با اشاره به شكم خود فرمودند: شكمي كه با اين غذاي ساده سير مي‏شود! بدا به حال كسي كه شكمش، وي را به آتش ببرد[2].

صاحب كتاب الغارات نيز از يكي از اساتيد استاد خود نقل مي‏كند كه مي‏گويد:

در دوران كودكي با پدرم براي اقامه نماز جمعه به مسجد جامع كوفه رفتيم و براي آن كه بتوانم مراسم را به خوبي مشاهده كنم، پدرم مرا بر دوش خود سوار كرد. مشاهده كردم كه اميرالمؤمنين(عليه‌السلام) در حال ايستاده خطبه مي‏خواند و پي در پي آستين پيراهنش را تكان مي‏داد. از پدرم سؤال كردم: آيا به جهت گرمي هوا حضرت چنين مي‏كند. پدرم گفت: خير، علي بن‏أبي‏طالب(عليه‌السلام) احساس گرما و سرما نمي‏كند. اين حركت پيراهن به اين دليل است كه حضرت تنها يك پيراهن داشته است كه آن را شسته، ولي خشك نشده است و آن را حركت مي‏دهد تا خشك شود[3].

[1] ـ بحارالأنوار، ج 41، ص 103.

[2] ــ الكني والالقاب، محدث قمي، ج 3، ص 138.

[3] ـ الغارات، ص 62.