ازلي بودن خدا
ازلي به موجودي گفته ميشود كه آغاز و سابقه نيستي ندارد. حضرت علي(عليهالسلام) پس از استدلال به وجود مخلوقات براي اثبات وجود خدا، در اثبات ازليّت خداوند به حادث بودن مخلوقات استدلال ميفرمايد كه «الحمد لله الدّال علي وجوده بخلْقه وبمحدَث خلْقه علي أزليّته»[1]؛ مخلوقات ابتدا نبوده، سپس يافت شدهاند، پس مُحْدِث و آفريدگارشان بايد سابقه نيستي و به وجود آمدن نداشته و ازلي باشد؛ «مستشهد بحدوث الأشياءِ علي أزليّته»[2]، زيرا عقلْ حكم ميكند كه پديدههاي حادث بايد به مبدأ و آفريدگار ازلي ختم شوند كه خودش سابقه نيستي ندارد و توسط چيز ديگري پيدا و حادث نشده است.لوازم نامحدود بودن ذات الهي
چنانكه گفته شد، ذات و صفات ذاتي خدا نامحدود است و براي اين حقيقت مطلق و بيكران، مرز و حدّي نيست. اكنون به برخي از لوازمنامحدود بودن ذات الهي اشاره ميشود:[1] ـ نهج البلاغه، خطبه251. [2] ـ همان، خطبه185.