برهان انحصار ولايت تشريعي در خداوند - شمیم ولایت نسخه متنی

برهان انحصار ولايت تشريعي در خداوند

انسان به مقتضاي حكمت الهي براي هدفي آفريده شده است. هدف خلقت انسان در دنيا، به دليل اين‏كه دار تزاحم است، تحقق پيدا نمي‏كند. از اين رو هدف خلقت با حيات جاودان محقّق مي‏شود. براي نيل به هدف راهي لازم است تا با طي كردن آن به هدف نائل شود و راهي كه انسان را به هدف مي‏رساند، دين و صراط مستقيم الهي است. دين مجموعه قوانيني است كه با آن هدف هماهنگ است. تنها كسي مي‏تواند، دين را براي انسان وضع كند كه از آن هدف، يعني معاد انسان آگاهي داشته باشد و خداوند تنها كسي است كه از معاد انسان آگاه است؛ پس فقط او مي‏تواند قوانين را براي تربيت انسان در جهت نيل به آن هدف مقرّر كند.

جهل انسان نسبت به معاد و قيامت موجب شده است كه خداوند رسول خود را براي همه جهانيان مبعوث كند؛ (وما أرسلناك إلاّ كافّة للنّاس)[1] و چيزهايي را به انسان تعليم كند كه آموختن آن مقدور انسان نباشد.چنان‏كه مي‏فرمايد: (كما أرسلنا فيكم رسولاً منكم يتلوا عليكم اياتنا ويزكّيكم ويعلّمكم الكتاب والحكمة ويعلّمكم مالم تكونوا تعلمون)[2]؛ پيامبر را فرو فرستاديم تا به شما انسان‏ها خبرهايي را بياموزد كه هرگز آموختن آن مقدور شما نبود، زيرا علوم بشري هرچه ترقي كند، در محدوده عالم طبيعت است، اما علم به معاد و علم به حقايق اشيا، آن‏چنان كه در برزخ و قيامت آشكار مي‏شود، علمي است كه علوم انساني و دانش
تجربي قادر به تحصيل آن نيست.

[1] ـ سوره سبأ، آيه 82.

[2] ـ سوره بقره، آيه 151.