تفسير قرآن به قرآن در حديث رسول اكرمصلي الله عليه و آله و سلم
آن چه درباره تفسير قرآن به قرآن از امير مؤمنان(عليهالسلام) نقل شده است، در آثار حسنه وبه جا مانده از ساير معصومين(عليهمالسلام) نيز فراوان است، ولي بازگو كردن آنها خارج از حريم اين نوشته است. از اين رو، از نقل آنها خودداري شده است، ليكن بيان كوتاهي از رسول اكرمصلي الله عليه و آله و سلم درباره منهاجِ معقول و روشِ مقبول تفسير قرآن كه همان تبيين قرآن به خود قرآن است، نقل ميشود.البته غالب سخنان حضرت علي(عليهالسلام) به جوامع الكلم حضرت خاتم انبياصلي الله عليه و آله و سلم است، چنان كه الحاق شده به كلمات ديگر امامان معصوم(عليهمالسلام) است، چون همه آن ذاتهاي نوري و مآثر آنان، مصبوغ به صبغه الهي هستند كه احسن صبغهها است.حضرت رسول اكرمصلي الله عليه و آله و سلم فرمود: «إنّ القرآن ليصدق بعضه بعضاً فلاتكذبوا بعضه ببعض»[1]؛ هر آينه بعضي از قرآن بعض ديگر را تصديق ميكند. پس شما با بعضي از قرآن بعضي ديگر آن را تكذيب نكنيد.نيز فرمود: «عليكم بالقرآن فاتّخذوه إِماماً وقائداً»[2]؛ بر شما باد به قرآن! پس قرآن را امام و پيشواي خود قرار دهيد. بنابراين، اگر يك آيه برپايه رأي مفسِّر هوا مدار تفسير شود، به يقين آيات ديگر چنان برداشتِ مجعولي را تكذيب ميكنند.مفسِّر هوس پرست به هواي خويش اقتدا دارد. از اين رو هواي او رهبر وي است و اگر قرآن را برابر هوس خود تفسير كرد، قرآن را كه بايد رهبر باشد، تحت رهبري خود قرار داده است كه به يقين هلاك، دامنگير چنين افرادي خواهد شد.چنان كه اميرالمؤمنين(عليهالسلام) درباره هلاكت هوامداران فرمود: «كأنّهم أئمّة الكتاب وليس الكتاب إِمامهم»[3]. همچنين فرمود: «كأَنّ كلّ امرء منهم إِمام نفسه قدأَخذ منها فيما يري بِعُري ثقاتٍ وأَسبابٍ محكماتٍ»[4]؛ برخلافمفسّرحقّمداريكه
هُداي قرآن را بر هواي خود ترجيح داده است، زيرا چنين مفسّر هدايت طلبي قرآن را رهبر خويش قرار داده است.
[1] ـ كنز العمّال، ح2861 و 4029. [2] ـ همان. [3] ـ نهج البلاغه، خطبه 147. [4] ـ همان، خطبه 88.