لطفا منتظر باشید ...
نطق قرآن و جهان در نهج البلاغه
حضرت علي بن ابي طالب(عليه‌السلام) در برخي از خطبهها، هم به نطق نظام عيني جهان اشاره فرمود و هم به نطق نظام علمي قرآن گوشزد كرد و درباره اين دو موضوع فرمود: «وأَرانا من ملكوت قدرته وعجائب مانَطَقت به آثار حكمته»[2]؛ آن قدر از ملكوت قدرت خود و شگفتيهاي آثار رحمتش كه با زبان گويا گواهي به وجود پروردگار توانا ميدهد، به ما نشان داده است كه ما را بياختيار به معرفت و شناسايي دعوت ميكند.نيز فرمود: ... وأَشهد أنّ من ساواك بشيءٍ من خلقك فقد عدل بك والعادل بك كافر بما تنزّلت به محكمات آياتك ونطقت عَنْهُ شواهد حجج بَيِّناتِكَ[3]؛ يعنيگواهي ميدهم، آنان كه تو را با چيزي از مخلوق مساوي شمردند، از تو روي برتافتهاند و آن كس كه از تو روي برتابد، به گفته آيات محكمات و شهادت دلايل روشنت كافر است.
[1] ـ نهج البلاغه، نامه 31. [2] ـ همان، خطبه 91. [3] ـ همان.
