تقويت دل با يقين - شمیم ولایت نسخه متنی

امير مؤمنان در جاي ديگر مي‏فرمايد:

تو خود را به دنيا مفروش و براي اين‏كه ببيني اهل راه هستي يا نه، خود را بيازماي. زهد تو و درستي ايمانت در اين است كه
به آن‏چه در پيش خداست، مطمئن‏تر از آن باشي كه در پيش تو است؛ «لا يَصدق إيمان عبدٍ حتّي يكونَ بما في يدِ الله سُبحانه أوْثق مِنه بِما في يَده»[1]. اگر چيزي از كالاي دنيا به دستت آمد، مسرورت نكند، زيرا سُرور حكيم به چيز ديگر است و از دست دادن چيزي از متاع دنيا غمگينت نسازد، چون حزن حكيم در چيز ديگري است، نه در امر زود گذر، چنان‏كه خدا فرمود: (ألا إنّ أوْلياءَ الله لاخوفٌ عَلَيهم ولا هُم يَحزنَون)[2]؛ اولياي الهي نه نسبت به آينده هراسناك هستند و نه نسبت به گذشته محزون.

تقويت دل با يقين

امير مؤمنان(عليه‌السلام) مي‏فرمايد: جانت را با يقين تقويت نما؛ «وَقَوِّهِ باليقين».

كسي كه شك مي‏كند، ضعيف است؛ در معارف دين شك نكن، بدان كه تو مسافر هستي، نبودي و آمدي و سپس خواهي رفت. به همان دليل كه به دلخواه خود نيامده‏اي، به دلخواه خود نيز نمي‏روي. در اين ميان راه را به تو نشان داده‏اند و از تو خواسته‏اند كه راه صحيح را برگزيني، تو خود در انتخاب راه مختار هستي.

نورانيّت دل با حكمت

علي(عليه‌السلام) مي‏فرمايد: جان و شبستان روحت را با چراغ حكمت روشن كن؛ «ونَوِّرهُ بالحكمةِ». مراد از حكمت تنها شناخت مبدأ و معرفت پايان عالَم، شناخت رسولان و شناخت وظيفه نيست، بلكه مقصود از حكمت شناخت امور ياد شده و عمل به آن‏ها است.

[1] ـ نهج‏البلاغه، حكمت 310.

[2] ـ سوره يونس، آيه 62.