آميختگي غم و شادي دنيا - شمیم ولایت نسخه متنی

(ما أصاب من مصيبة في الأرض ولافي أنفسكم إلّافي كتاب من قبل أن نبرأها إنّ ذلك علي الله يسير * لكيلا تأسوا علي
مافاتكم ولاتفرحوا بما اتاكم... )[1]. اين بينش انسان را راحت مي‏كند، زيرا مي‏داند كه هر روز رنگي از روزگار ظهور مي‏كند كه گاهي به دست او و زماني به دست ديگران مي‏رسد، و هر دو آزمون است. از اين‏رو، در زمان رفاه و تمكن خود را مستحق نمي‏داند و تفاخر نمي‏كند و روز زوال نيز غمگين نمي‏شود و خود را نمي‏بازد و به زحمت نمي‏اندازد. هم‏چنين از انحراف فكري مصون است و بدانديشي و بدذهني را كنار گذاشته، به بخت و شانس و مانند آن نسبت نمي‏دهد و اَهل يأس و كفر نخواهد شد.

آميختگي غم و شادي دنيا

نعمت‏ها و لذايذ دنيا با غم آميخته است و غم‏هاي دنيا نيز عذاب صرف نيست. در دنيا نشاط محض و غم صرف متصور نيست؛ ولي در قيامت، اين دو از يك‏ديگر جدايند، زيرا در جهنّم نشاني از رحمت نيست، چنان‏كه اميرالمؤمنين(عليه‌السلام) مي‏فرمايد: «دار ليس فيها رحمة»[2]. در آخرت بهشتي ظهور مي‏كند كه هيچ رنج و ناگواري در آن نيست؛ (...لايمسّنا فيها نصب ولايمسّنا فيها لغوب)[3].

هنگام ظهور خداي سبحان با نام «فاصل»، در قيامت عذاب او عذاب محض و اِنعام او هم اِنعام صرف خواهد بود. از اين‏رو، همان‏طور كه درباره اهل جهنم مي‏فرمايد: (فيومئذٍ لايعذّب عذابه أحد * ولايوثق وثاقه أحد)[4]، درباره بهشتيان نيز مي‏فرمايد: (فلا تعلم نفس ما أخفي لهم من قرّة أعين)[5].

[1] ـ سوره حديد، آيات 23ـ22.

[2] ـ نهج‏البلاغه، نامه 27.

[3] ـ سوره فاطر، آيه 35.

[4] ـ سوره‏فجر، آيات 26ـ25.

[5] ـ سوره‏سجده، آيه 17.