كرامت در قرآن
قرآن كريم كرامت را صفت امور متعددي قرارداده است، مانند :(رسولٍ كريم)[1]، (قرانٌ كريم)[2]، (زروعٍ و مقامٍ كريمٍ)[3]، (زوجٍ كريمٍ)[4]، (رزقٌ كريمٌ)[5]، (أجرٍ كريمٍ)[6]، (كتابٌ كريمٌ)[7]، (مَلَكٌ كريمٌ)[8]، (قولاً كريماً)[9]، (مُدْخَلاً كريماً)[10] و....هيچ موجودي به اندازه خداي سبحان از هوان و حقارت مبرّا نيست. از اين جهت، نه تنها متّصف به اسم «كريم» ميشود:(...فإنّ ربي غني كريم)[11][1] ـ سوره تكوير، آيه19؛ سوره حاقه، آيه40 [2] ـ سوره واقعه، آيه77. [3] ـ سوره دخان، آيه26. [4] ـ سوره لقمان، آيه10. [5] ـ سوره سبأ، آيه4. [6] ـ سوره يس، آيه11. [7] ـ سوره نمل، آيه29. [8] ـ سوره يوسف، آيه31. [9] ـ سوره اسراء، آيه23. [10] ـ سوره نساء، آيه31. [11] ـ سوره نمل، آيه40.