لطفا منتظر باشید ...
هماهنگي حقيقت علي(عليه‌السلام) با حقيقت قرآن
خصوصيّت انسان كاملي چونان علي بن ابيطالب(عليه‌السلام)، از لحاظ سخنگفتن درباره قرآن،با نقل گفتار كوتاهي از خود آن حضرت(عليه‌السلام) روشنتر ميشود.«سهل بن حنيف انصاري» كه از محبوبترين ياران اميرالمؤمنين(عليه‌السلام) بود، پس از بازگشت از «صفّين» در كوفه درگذشت. حضرت علي(عليه‌السلام) پس از شنيدن خبر ارتحال سهل بن حنيف چنين فرمود: «لو أَحَبَّني جَبَل لتهافت»[1]؛ اگر كوه محبّت مرا در خود جاي دهد و دوست من شود، متلاشي ميشود و فرو ميريزد.سيد رضي» در شرح جمله مزبور چنين گفته است:«محنت و اندوه او (كوه) افزوده ميشود و مصيبتها با شتاب به او رو ميكنند و اين كار جز براي پارسايان و پرهيزكاران و نيكان و برگزيدگان حاصل نميشود؛ يعني خوبان هدف تير بلا و غمند! حضرت علي(عليه‌السلام) در جاي ديگر در اين باره فرمود: «مَن أَحبّنا أَهل البيت(عليهم‌السلام) فليستعدَّ للفقر جلباباً»[2]؛ يعني هر كس ما خاندان عصمت و طهارت(عليهم‌السلام) را دوست داشته باشد، بايد مهيّا و آماده دربركردن جامه فقر و روپوش تهي دستي باشد».شرح جناب سيد رضي قابل قبول است و برخي از شواهد نقلي نيز آن را تأييد ميكند، ليكن معناي دقيقتر گفتار ياد شده اين است كه حقيقت انسان كامل با حقيقتِ قرآن كاملاً هماهنگ است، چنان كه حديث «ثَقَلَيْن» و جدا نبودن آن دو از
يكديگر و نيز همراهي قرآن با علي بن ابي طالب(عليه‌السلام) آن را تأييد ميكند.
[1] ـ نهج البلاغه، حكمت 111 و112. [2] ـ همان.
