علي(عليه‌السلام) همتاي قرآن كريم - شمیم ولایت نسخه متنی

از اين‏رو، آن حضرت(عليه‌السلام) درباره خويش چنين فرمود: «ما للّه ايةٌ أكبر منّي»[1]؛ براي خداوند نشانه‏اي بزرگ‏تر از من نيست، همان‏طور كه بزرگ‏تر از مجموع جهان چيزي نيست.

راز اين آيت كبرا بودن را بايد در مظهريت انسان كامل براي اسم اعظم اِلهي جست و جو كرد. البته ذوات نوراني اهل بيت عصمت و طهارت(عليهم‌السلام) چون از سِنْخ وحدتِ ويژه برخوردارند: «وأنّ أرواحَكم ونوركم وطينَتكُم واحدةٌ طابَتْ و طهرت بَعْضُها من بعضٍ»، همه آنان آيت كبراي خدايند[2].

اثر اين هماهنگي كاملِ انسانِ معصوم و جهان را مي‏توان در علم غيب انسان كامل نسبت به آنچه در جهان مي‏گذرد و نيز تأثير وي در آن به اذن خداوند مشاهده نمود.

علي(عليه‌السلام) همتاي قرآن كريم

انسان كامل هم‏چون حضرت علي بن ابي‏طالب(عليه‌السلام) همتاي قرآن حكيم است كه اين كتابِ سترگ، گذشته از تصديقِ صحايفِ آسماني انبياي سَلَفْ، بر همه آن‏ها هيمنه و سَيْطَره دارد و چون اوجِ مقام مَنيعِ هر پيام‏آوري، همانا صحيفه آسماني او است و قرآن كريم بر همه آن كتاب‏ها مُهَيْمِنْ است، انسان كامل نيز كه طبق حديثِ متواتر:

[1] ـ بحارالأنوار، ج23، ص206.

[2] ـ مفاتيح الجنان، زيارت جامعه كبيره.