بيا ساقى آن جام گوهر فشان مگر جان خشگم بدوتر شود چو فارغ شد اسكندر فيلقوس نشستنگهى زان طرف باز جست درختش ز طوبى دل آويزتر رونده در او آبهاى زلال به پيرامنش بيشه هاى خدنگ فزون تر درختش ز پنجاه ارش چو زينگونه جائى بدست آمدش برو باز گسترد رومى بساط چو شاهان نشستند در بزم شاه بفرمود شه تا غنيمت كشان ز گنجى كه آكنده شد كوه كوه دبيران پژوهش به كار آورند غنيمت كشان بر در شهريار گشادند سر بسته گنجينه ها نه چندان گرانمايه دربار بود زر كانى و نقره زيبقى زبرجد به خروار و مينا به منز كتان و متقالى خانه باف ز كتان و متقالى خانه باف
به تركيب من گوهرى در نشان كه زنگار گوهر به گوهر شود ز يغماى برطاس و تاراج روس كه دارد نشيننده را تن درست گياهش ز سوسن زبان تيزتر گوارا چو مى گر بود مى حلال به هم بر شده شاخ بر شاخ تنگ از آب و هوا يافته پرورش در آنجاى فرخ نشست آمدش همى كرد با تازه رويان نشاط شد آراسته حلقه ى بزمگاه دهند از شمار غنيمت نشان ز روس و ز برطاس و ديگر گروه كم و بيش آن در شمار آورند غنيمت كشيدند بيش از شمار كزو خيزد آسايش سينه ها كه آنرا شمارى پديدار بود كه مهتاب را داد بى رونقى درق هاى زر درعهاى سفنزده كوهه بر كوهه چون كوه قاف زده كوهه بر كوهه چون كوه قاف
لطفا منتظر باشید ...
