لوامع صاحبقرانی جلد 3

به آن كه چشم را بغير موضع سجود اندازد و يا دل را متوجه غير كند پس چون به سه مرتبه التفات مى‏كند حق سبحانه و تعالى نظر از او بر مى‏دارد و در مبحث سهو خواهد آمد احاديث ازين باب.

و در فقه رضوى نيز به همين عنوان مذكور است مجملا اين مضمون متواتر است و شكى در اين نيست.

ديگر از شرايط قبول آنست كه نماز را سبك به جا نياورند چنانكه در حديث صحيح منقولست كه حضرت امام جعفر (صلوات اللَّه عليه) فرمودند كه و اللَّه بسيار است كه بنده پنجاه سال نماز مى‏كند و حق سبحانه و تعالى يك نماز او را قبول نمى‏كند پس چه چيز ازين بدتر است و اللَّه كه اگر اين قسم نمازى از جهت هم‏سايگان خود بكنيد قبول نخواهد كرد به اعتبار سبك كردن آن نماز به درستى كه حق سبحانه و تعالى خوبست و قبول نمى‏كند مگر خوب را و چون قبول كند چيزى را كه به آن استخفاف كنند و سبك به جا آورند.

و در حديث صحيح از آن حضرت (صلوات اللَّه عليه) وارد است كه چون بنده به نماز برمى‏خيزد و نماز را سبك مى‏كند حق سبحانه و تعالى مى‏فرمايد به فرشتگان كه نظر نمى‏كنيد باين بنده من گويا اعتقادش اينست كه غير من كار او را مى‏تواند ساخت نمى‏داند كه بر آوردن حاجات او بدست من است.

و بطرق قويه از حضرت سيّد المرسلين (صلّى الله عليه وآله وسلّم) منقولست كه هميشه شيطان خايفست از مؤمن تا محافظت مى‏نمايد نمازها را كه به آداب و شرايط در اوقات فضيلت آن به جا مى‏آورد و چون ضايع مى‏كند نمازها را جرات مى‏يابد و بر او مسلّط مى‏شود و او را به گناهان عظيمه مى‏اندازد.

و در حديث صحيح وارد شده است از فضيل كه گفت از حضرت امام محمد باقر سؤال كردم از تفسير آيه الَّذِينَ هُمْ عَلى‏ صَلَواتِهِمْ يُحافِظُونَ كه‏