لوامع صاحبقرانی جلد 3

چون ايشان مكر كنند درهاى روزى بر ايشان بگشايد كه ايشان گمان كنند كه از خوبى ايشانست و در واقع سبب زيادتى عصيان ايشان شود و حضرت (صلّى الله عليه وآله وسلّم) فرمودند كه هر كه با خداوند تعالى خدعه مى‏كند حق سبحانه و تعالى با او خدعه مى‏كند و ايمان را از او خلع مى‏كند و فى الحقيقه اگر داند فريب مى‏دهد خود را پس گفتند يا رسول اللَّه خدعه با حق سبحانه و تعالى كدامست حضرت فرمودند كه آنست كه آدمى اعمالى كه حق سبحانه و تعالى امر به آن كرده است از جهت غير حق سبحانه و تعالى به جا آورد پس زنهار كه از خدا بترسيد و ريا مكنيد كه ريا شركست و روز قيامت ريا كننده را به چهار نام مى‏خوانند و مى‏گويند كه اى كافر اى مكار اى فاسق اى زيان كار عملت باطل شد و اجرت ضايع گشت و در اين روز ترا از رحمت الهى بهره نخواهد بود بر و مزد خود را از كسى بگير كه اين عمل را از جهت او كرده.

و در حديث صحيح از حضرت امام محمد باقر (صلوات اللَّه عليه) وارد شده است كه نيست عملى مگر به نيّت و هم چنين احاديث حسنه و قويه وارد شده است كه هيچ عملى عمل نيست مگر به نيت و هر كسى راست آن چه نيّت كرده است و احاديث گذشت و خواهد آمد مجملا آن چه در آيات و اخبار وارد است همين نيت قرب است كه واجبست و اما نيت وجوب و ندب و ادا و قصر و اتمام را دليلى نيست كه دلالت بر وجوب آن كند و اگر بكند بد نيست از جهت خروج از خلاف.

و در حديث صحيح از يونس بن عبد الرحمن منقولست از يونس بن عمار كه گفت نزد حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) بودم كه شخصى از آن حضرت سؤال كرد كه هر گاه شخصى در خلوت نماز كند و عجبى به خاطرش رسد چونست حضرت فرمودند كه هر گاه در اول نماز قصد او رضاى الهى بوده‏