لوامع صاحبقرانی جلد 3

عمره را به جا آورده باشد كه از اهل عليّين گردد كه اعلى مراتب بهشت است و چون در حديث سابق مذكور شد كه يك نماز بهتر از بيست حج و هزار حج است و ظاهر اين حديث يك حج و عمره است چند وجه مى‏توان گفت يكى آن كه نفرمودند صريحا يك حج را ممكن است كه بيست حج باشد يا هزار حج و ديگر آن كه ممكن است كه ثواب يك حج و عمره از جهت انتظار وقت باشد و ساير مستحبات با آن كه در اين حديث ضم شده است آن كه از اهل عليين باشد و ممكن است كه اين معنى زيادتى كند بر بيست حج و احتمالى ديگر هست كه چون در نظر اكثر مردمان خصوصا سنيان ثواب حج و عمره عظيم است و اگر بيست يا هزار را بشنوند حمل بر اغراق خواهستند كرد مجمل فرمودند و منافات ندارد كه يك حج با هزار حج چون يك در ضمن هزار هست و ممكن است كه بحسب استحقاق يك حج باشد و باقى بحسب تفضل باشد و آن نظر به اشخاص مختلف شود يا يك حج حج واجب باشد و زايد حج سنت و اللَّه تعالى يعلم.

و در حديث كالصحيح از حضرت امير المؤمنين (صلوات اللَّه عليه) مرويست كه هر كه انتظار كشد بعد از نماز تا وقت نماز ديگر داخل شود از جمله زايران حق سبحانه و تعالى است و بر حق تعالى لازمست كه گرامى دارد زاير خود را و بدهد به او هر چه سؤال كند.

و در خبر كالصحيح از حضرت سيّد المرسلين (صلّى الله عليه وآله وسلّم) وارد شده است كه فرمودند كه انتظار نماز بعد از نماز گنجى است از گنجهاى بهشت و از حضرت سيد الساجدين (صلوات اللَّه عليه) منقولست كه هر كه اهتمام دارد به وقتهاى نماز لذّت دنيا او را كامل نمى‏شود يعنى چندان لذت از اين معنى مى‏يابد كه لذتهاى دنيا محو مى‏شود نزد او يا آن كه مى‏بايد كه لذات دنيا را ترك كند تا اين سعادت او را حاصل شود و عن قريب احاديث در فضيلت اول وقت نيز خواهد آمد