لوامع صاحبقرانی جلد 3

لخطيئته و ركعة لخطيئته حوّا (عليهما السلام) و ركعة لتوبته ففرض اللَّه عزّ و جلّ هذه الثّلث ركعات على أمّتي و هى السّاعة الّتى يستجاب فيها الدّعاء فوعدنى ربّى عزّ و جلّ ان يستجيب لمن دعاه فيها و هى الصّلاة الّتى أمرني ربّى بها فى قوله تبارك و تعالى فَسُبْحانَ اللَّهِ حِينَ تُمْسُونَ وَ حِينَ تُصْبِحُونَ)(1)

و اما نماز شام پس وقت آن ساعتى است كه حق سبحانه و تعالى توبه حضرت ادم را قبول فرمود و از وقتى كه از شجره خورده بود تا وقتى كه توبه او را قبول كردند سيصد سال بود و آن از عصر تا شام بود و در ايّام آخرت روزى هزار سال است از ابتداى روز تا چاشت كه دويست سال باشد يا سيصد سال على الخلاف ملائكه در سجده حضرت آدم بودند و چون سر برداشتند تا ميان روز كه سيصد سال باشد يا دويست سال مشغول تعليم ايشان بود حضرت آدم، و دويست سال ديگر كه از ظهر بود تا عصر مشغول حوا و تمتعات جنت بودند پس چون توبه كرد به توسّل به آل عبا كه انوار ايشان را ديده بود و اسماى ايشان را ملاحظه نموده بود در ساق عرش و گفت الهى بحق محمد و على و فاطمه و حسن و حسين كه توبه مرا قبول كن و حق سبحانه و تعالى توبه او را قبول فرمود در ابتداى شام و حضرت آدم سه ركعت نماز كرد يك ركعت از جهت كفاره گناه خود و يكى از جهت كفّاره گناه حوّا و يك ركعت به شكرانه قبول توبه پس حق سبحانه و تعالى واجب گردانيد اين سه ركعت را بر امّت من و اين ساعتى است كه دعا مستجاب مى‏شود پس حق سبحانه و تعالى وعده كرد بمن كه مستجاب گرداند دعاى هر كه را كه حق سبحانه و تعالى را بخواند از جهت هر مطلبى كه بخواهد در اين ساعت و اين نمازيست كه پروردگار مرا به آن امر فرموده است در آنجا كه فرموده است كه فَسُبْحانَ اللَّهِ حِينَ تُمْسُونَ وَ حِينَ تُصْبِحُونَ يعنى به پاكى ياد كنيد خداوند خود را در وقت شام و در وقت صبح‏