لوامع صاحبقرانی جلد 3

يتكلّم حتّى يصلّى ركعتين كتبتا له فى علّيّين فان صلّى اربعا كتبت له حجّة مبرورة)(1)

و از ابو علاء خفاف كه از عامه است منقولست بسند موثق كالصحيح كه گفت شنيدم كه آن حضرت (صلوات اللَّه عليه) فرمودند كه هر كه نماز شام را بكند و تعقيب نماز كند به تعقيبات منقوله يا اعم و سخن نكند تا دو ركعت نماز به جا آورد اين نماز را در عليين مى‏نويسند در صحيفه اعمال ابرار كه حق سبحانه و تعالى فرموده است كه إِنَّ كِتابَ الْأَبْرارِ لَفِي عِلِّيِّينَ يعنى بتحقيق كه نامه عمل خوبان در عليين است و چه مى‏دانى كه عليّون كدامست آن كتابيست كه نوشته مى‏شود و حاضرند آن كتاب را در وقت نوشتن آن يا هميشه ملائكه مقربان الهى پس اگر دو ركعت ديگر بكند تا چهار ركعت شود مى‏نويسند از جهت او حجى مقبول و ظاهر آنست كه اين ثواب از جهت مستحبات آن مى‏نويسند كه نماز نافله شام باشد با تعقيب بشرط عدم تكلم و ظاهر مى‏شود كه در دو ركعت نافله شام اهتمام بيشتر است از دو ركعت ديگر چنانكه احاديث بسيار بر آن دلالت مى‏كند هر چند احاديث در اهتمام به چهار ركعت نيز وارد شده است و منافات ندارد كه در همه اهتمام باشد و در دو ركعت اهتمام بيشتر باشد چنانكه در حديث صحيح و احاديث كالصحيحه از حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) وارد است كه فرمودند كه ترك مكن چهار ركعت نافله شام را بعد از شام در سفر و حضر و اگر چه سواران در طلب تو باشند و از ايشان گريزى.

و در حديث معتبر از آن حضرت (صلوات اللَّه عليه) منقول است كه حضرت نهى فرمودند از سخن گفتن در ميان نوافل شام و مشايخ رضى اللَّه عنهم روايت كرده‏اند كه حضرت سيّد المرسلين (صلّى الله عليه وآله وسلّم) فرمودند كه نافله بكنيد در ساعت غفلت اگر چه دو ركعت سبك باشد يعنى به بحمد تنها كه اين دو ركعت‏