لوامع صاحبقرانی جلد 3

دلالت كند بر آن كه بهتر اين باشد كه نوافل را طول دهد و دعاها بخواند تا دو قدم بگذرد و در تابستان دو قدم قريب به يك ساعت نجومى مى‏گذرد و در زمستان قريب به نيم ساعت مى‏شود و اشعارى دارد به آن كه حق سبحانه و تعالى طول و قصر نوافل را بحسب طول و قصر ايّام مقرّر فرموده است و ظاهر مى‏شود كه دو ركعت نافله بعد از ظهر متعلق است بظهر و دو ركعت ديگر متعلق است به عصر.

چنانكه احاديث بسيار بر اين معنى دلالت دارد و در بعضى از اخبار هشت ركعت منقسم مى‏شود به آن كه چهار ركعت را بعد از ظهر به جا آورند و چهار ركعت را قبل از عصر و از اخبار بسيار ظاهر مى‏شود كه اهتمام باين چهار ركعت بيشتر از چهار ركعت ديگر است و چهار ركعت را ترك نمى‏بايد كرد و چهار ركعت ديگر را اگر شغلى داشته باشد ترك مى‏تواند كرد و دور نيست كه حضرت سيّد المرسلين (صلّى الله عليه وآله وسلّم) به سبب شيوخت ترك نموده باشند بر تقدير صحّت حديث بحسب واقع و ظاهر مى‏شود از اخبار بسيار كه اگر چهار ركعت كند دو ركعت را بعد از ظهر به جا بياورد و دو ركعت ديگر را در قدم چهارم به جا آورد كه در اول قدم پنجم متوجّه نماز عصر شود و هم چنين اگر هشت ركعت كند چهار ركعت را بعد از ظهر به جا آورد و چهار ركعت ديگر را در قدم چهارم به جا آورد و احتياط در دو ركعت يا چهار ركعت بعد از ظهر مثل سابق است به آن كه قصد نافله كند اعم از آن كه از جهت ظهر باشد يا از جهت عصر و احوط آنست كه بى‏عذرى ترك هشت ركعت نكند.

چون احاديث صحيحه متواتره وارد شده است كه مجموع نماز فريضه و نافله پنجاه و يك ركعت است و هم چنين احاديث بسيار در نافله شام وارد شده است كه چهار ركعت را ترك نكنند در سفر و حضر و احاديث دو ركعت نيز