لوامع صاحبقرانی جلد 3

وارد شده است و محمولست بر آن كه اهتمام بشأن دو ركعت آن بيشتر است و دو ركعت ديگر را از جهت عذر ترك مى‏توان كرد.

و هم چنين در اخبار بسيار وارد شده است و تيره را ذكر نكرده‏اند و ظاهر مى‏شود كه اهتمام به شان آن كمتر است يا آن كه اگر اهتمام به شان آن باشد به سبب بدليت نماز وتر است نه آن كه نافله خفتن باشد و گذشت كه حضرت سيّد المرسلين (صلّى الله عليه وآله وسلّم) كه به جا نمى‏آوردند سبب اين بود كه حضرت به وحى مى‏دانستند كه نماز وتر را خواهند كرد و چون نماز وتر بر آن حضرت واجب بود و خواب و بيدارى آن حضرت يكسان بود و معصوم بودند ترك آن محال بود از آن حضرت بنا بر اين و تيره در اين حديث نيز وارد نشده است و آن كه وارد شده است در اين خبر كه آن حضرت بعد از نماز خفتن نماز نمى‏كردند تا نصف شب و در احاديث صحيحه نيز وارد شده است كه حضرت سيّد المرسلين و حضرت امير المؤمنين (صلوات اللَّه عليهما) بعد از نماز خفتن نماز نمى‏كردند تا نصف شب ممكن است كه مراد نفى نماز سنت باشد نه تطوع چون احاديث بسيار دلالت مى‏كند بر آن كه حضرات رسول خدا و ائمه هدى (صلوات اللَّه عليهم) هر شب يا هر شبانه رور هزار ركعت نماز مى‏كردند از تطوع و محتمل است كه حضرت سيّد المرسلين (صلّى الله عليه وآله وسلّم) به سبب پيرى ترك فرموده باشند يا از جهت تاسّى امّت كه مبادا توهّم كنند كه واجبست و همه كس اهتمام به آن داشته باشد و از همه كارى باز مانند و نظام نوع انسانى بر هم خورد بنا بر اين است كه حضرت سيّد المرسلين عسل و گندم و گوشت و امثال اينها مى‏خوردند و مشهور است در اخبار كه حضرت امير المؤمنين (صلوات اللَّه عليه) به سبب اشتغال به رياضات ترك اينها مى‏فرمودند چنانكه خواهد آمد إن شاء اللَّه تعالى.

و آن كه واقع است كه حضرت بعد از نصف شب هشت ركعت‏