لوامع صاحبقرانی جلد 3

نيست كه اين دو وادى نيز چون قريب به بيدا است لشكر دجّال همه را فرو گرفته باشد و اين سه وادى هر سه محل خسف دجّال باشد چنانكه ظاهر اين حديث است و ممكن است كه خسف جمعى ديگر در اين دو وادى بشود و على أيّ حال نماز در اين هر سه وادى مكروهست پس حضرت فرمودند كه باكى نيست كه كسى نماز كند در اين سه موضع در كنار راه از يمين و يسار و ميان جاده مكروهست و محتمل است كه مراد اين باشد كه در ميان راه جاده هست و ميان هر دو جاده برآمدگى هست در آن برآمدگى نماز مى‏توان كرد و در جاده نمى‏توان كرد و صدوق ذكر كرده است كه چون زمين خسف است نبى و امام نماز در آنجاها نمى‏توانند كردن و ديگران و در كنار راه مى‏توانند كرد در حالت ضرورت كه خوف فوت شدن وقت نماز يا مثل آن باشد چنانكه در حديث مسجد شمس گذشت.

و در حديث كالصحيح از حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) منقولست كه در وادى شقره بضم شين و سكون قاف يا بفتح شين و كسر قاف نماز نمى‏توان كرد و در حديث صحيح بزنطى وارد است كه گفت سؤال كردم از حضرت امام رضا (صلوات اللَّه عليه) كه مادر بيدا بوديم با قافله در آخر شب پس وضو ساختم و مسواك كردم و مى‏خواستم كه نماز كنم دغدغه به خاطرم رسيد كه در اينجا نماز نمى‏توان كرد آيا اگر كسى در كجاوه باشد نماز مى‏تواند كرد حضرت فرمودند كه در بيدا نماز نكنند يا نماز مكن عرض نمودم كه حد بيدا از كجاست تا به كجا حضرت فرمودند كه چون حضرت امام محمد باقر (صلوات اللَّه عليه) به بيدا مى‏رسيدند تند مى‏راندند كه زود از آنجا بيرون روند و نماز نمى‏كردند تا به معرس نبى (صلّى الله عليه وآله وسلّم) مى‏رسيدند كه نزديك مسجد شجره است گفتم‏