لوامع صاحبقرانی جلد 3

است در قلب او چنانكه وارد است كه قلب مؤمن عرش رحمانست.

و در احاديث صحيحه وارد شده است كه من همنشين كسانى‏ام كه به ياد من‏اند و همين قرب معنويست بهر دو معنى آن چه حق سبحانه و تعالى فرموده است كه من به بنده از رگ كردن نزديكترم چون رگ گردن اگر گسسته شود بنده مى‏ميرد و اگر فيض الهى منقطع شود او معدوم بالمره مى‏شود چنانكه قرب روح به بدن كيفيّتش مجهولست با آن كه تعلقش معلومست هم چنين قرب الهى نسبت به روح و چون بر اكثر عالميان تعقل تعلق مجردات كالممتنع است حق سبحانه و تعالى همه را از اين قيد خلاصى كرامت فرمود كه «يَسْئَلُونَكَ عَنِ الرُّوحِ قُلِ الرُّوحُ مِنْ أَمْرِ رَبِّي وَ ما أُوتِيتُمْ مِنَ الْعِلْمِ إِلَّا قَلِيلًا» و در فوايد بهره مذكور شد صدوق مى‏گويد كه اين حديثى را كه آن را روايت كرده‏اند سه كس كه احوال ايشان بر من و استادان من مخفى است و ليكن بر حسن بن على كوفى مجهول نبوده است كه او در اصل خود ذكر كرده است هم چنان كه احوال او نيز بر اكثر علماء مخفى شده است و هر كسى نسبت به او گمانى برده است و بر ما احوال او ظاهر است كه او حسن بن على بن عبد اللَّه بن المغيره كوفى است و ثقه ثقه است و استاد اكثر فضلاء است مثل صفار و سعد و محمد بن يحيى و غيرهم كه در بسيار جائى تصريح باسم او شده است و هم چنين پسرش على و پسر پسرش جعفر بر اكثر مخفى است و پسرش استاد پدر صدوقست و پسر پسر استاد صدوق است و در اينجا توثيق ايشان كرده است و اكثر نفهميده‏اند و صدوق گفته است كه با آن كه سه مجهول در طريق هست آخر سند منقطع شده است و رفع الحديث گفته است و ظاهرا سخن حسن باشد و ممكن است كه سخن پدر حسين باشد كه مى‏گويد من از عمرو شنيدم و او از كسى شنيده بود كه در خاطر او نبود يا در خاطر من نمانده است و آن شخص بى‏واسطه يا به يك واسطه از