لوامع صاحبقرانی جلد 3

ملجم لعنه اللَّه سبب شهادت آن حضرت خواهد شد و منقول است كه آن ملعون استدعا نمود كه يا امير المؤمنين اگر به يقين مى‏دانيد كه اين معنى از من صادر مى‏شود رخصت بده تا خود را بكشم يا بفرما كه مرا بكشند حضرت فرمودند كه هر گاه از تو چيزى صادر نشده باشد چون ترا بكشم و اين حكايت قضا و قدر است كه عقول ضعيفه به آن نمى‏رسد و تفكر در آن نكردن اولى است چنانكه احاديث بسيار وارد شده است كه در اين باب تفكر مكنيد.

(و روى اسماعيل بن مسلم عن الصّادق (صلوات اللَّه عليه) انّه قال أوحى اللَّه عزّ و جلّ إلى نبيّ من أنبيائه قل للمؤمنين لا يلبسوا لباس أعدائي و لا يطعموا مطاعم أعدائي و لا يسلكوا مسالك اعدائى فيكونوا اعدائى كما هم اعدائى)(1)

و بسند كالصحيح از سكونى منقولست كه حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) فرمودند كه خداوند عالميان وحى كرد به پيغمبرى از پيغمبران خود كه مؤمنان را بگو كه لباس دشمنان مرا نپوشند و طعام دشمنان مرا نخورند و سلوك دشمنان من نكنند كه ايشان دشمن من خواهند بود هم چنان كه آنها دشمن منند و مطلوب آنست كه به زى مخصوص آنها سر نكنند در خورش و پوشش و غير ان مثل آن كه مسلمانان لباس گبران يا فرنگان نپوشند كه مردمان گمان كنند كه ايشان فرنگى‏اند يا كبرند امّا لباس مشتركه مثل پيراهن و قباهائى كه مسلمانان و ايشان هر دو پوشند ضرر ندارد و ظاهر حديث آنست كه هيئت مخصوص كفار بد است اگر چه قطع نظر از آن كه زى ايشان است حلال باشد چنانكه در ريش تراشيدن وارد شده است كه زى مجوس و يهود است بر تقديرى كه حلال باشد چون زى ايشان است بد است و ظاهر آنست كه اين بر سبيل مبالغه باشد در كراهت مگر در محرّمات و صدوق تاويل كرده است كه مراد از