لوامع صاحبقرانی جلد 3

باشد كه دزدان ببرند در اين صورت قصور ندارد كه در حالت نماز با او باشد و غرض از اين سؤال ظاهرا به اعتبار آنست كه چون دبه را غالبا از پوست استر و الاغ مرده مى‏سازند چنانكه مدار حال نيز بر اين است و چون از دست مسلمانان گرفته مى‏شود بحسب ظاهر شرع حكم به طهارت آن مى‏كنند پس چون توهّم نجاست هست اجتناب اولى است و با خوف تلف كراهت ساقط مى‏شود.

ديگر سؤال كردم از شخصى كه بعضى از دندانهاى او حركت كند آيا در حالت نماز مى‏تواند كند حضرت فرمودند كه اگر بحسب ظنّ او خون بيرون نيايد مى‏تواند كند و اگر خونين شود در اين صورت نماز را قطع كند و ازاله كند و از سر گيرد و اگر آب حاضر باشد و ممكن باشد ازاله بدون استدبار و بدون فعل كثيرى كه از هيئت مصلّى بيرون رود ازاله مى‏كند و از آنجا كه گذاشته است بنا مى‏نهد و عبارت احتمال دارد كه مراد مفهوم كلام سابق باشد باين معنى كه اگر گمان داشته باشد كه دهنش خونين مى‏شود صبر كند تا از نماز فارغ شود و دندان را بكند.

ديگر سؤال كردم از شخصى كه نماز كند و در آستين او پرنده باشد مانند كبوتر و مانع است بحسب ظاهر از حضور قلب حضرت فرمودند كه اگر ترسد كه اگر رها دهد به پرد و برود باكى نيست نگاه داشتن و الا نداشتن با خود بهتر است.

ديگر سؤال كردم از شخصى كه در بدنش ثالول باشد كه ثالولى مى‏گويند آن را و آن بمقدار نخود و كمتر و بيشتر در بدن بهم مى‏رسد و قالب اوقات ابريشمى بر ته آن مى‏بندند تا چند روز و مى‏افتد يا جراحتى در بدنش باشد آيا در حالت نماز مى‏تواند كه قطع كند ثالولى را يا بعضى از گوشت جراحت را بكند و بيندازد حضرت فرمودند كه اگر خوف نداشته باشد كه خون روان شود