لوامع صاحبقرانی جلد 3

فرمودند كه نماز را از سر مى‏گيرد و بنا بر آن چه كرده است نمى‏گذارد و اين بنا بر آنست كه استدبار قبله كرده باشد يا زمانى بسيار شده باشد يا فعل كثيرى كرده باشد كه نگويند كه او نماز مى‏كند چنانكه ظاهر عبارتست كه رفت و ازاله كرد و سرى كه شكسته شده باشد در غالب اوقات خون آن زود زايل نمى‏شود.

ديگر گفت سؤال كردم از برادرم (صلوات اللَّه عليه) از شخصى كه در نماز باشد و در جامه خود فضله پرنده به بيند يا غير آن آيا در اثناى نماز آن فضله را از جامه مى‏تواند تراشيدن حضرت فرمودند كه باكى نيست بنا بر آن كه در غالب اوقات فعل كثير نمى‏شود و فضله مرغان مطلقا پاكست كه اگر فضله ما لا يؤكل اللحم نجس مى‏بود مى‏بايست كه حضرت تفصيل فرمايند و چون تفصيل نفرمودند ظاهرش طهارت است مطلقا.

و عمده حديث سابق است كه در حسن كالصحيح حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) فرمودند كه فضله هر پرنده پاك است.

و ديگر فرمودند كه باكى نيست كه نماز گذارنده نظر به جانب آسمان كند در حالت صلاة اگر چه سنت است كه نظر به موضع سجده كند چنانكه در احاديث صحيح و كالصحيح وارد شده است ديگر گفت كه سؤال كردم از خلخال كه در پا مى‏كنند آيا پوشيدن آن خوبست زنان و اطفال را حضرت فرمودند كه اگر صدا نكند باكى نيست و اگر صدايى داشته باشد خوب نيست و ظاهرا مراد از آن حالت نماز باشد و بر تقديرى كه اعم باشد شامل حالت نماز نيز هست.

ديگر گفت كه سؤال كردم از آن حضرت (صلوات اللَّه عليه) از نافه مشك كه با نماز گذارنده باشد و آن نافه در جيب او يا در ميان جامهاى او باشد با آن كه غالب اوقات آهو آن را مى‏اندازد و جلد غير مذكّى ميته است و در آن نماز