لوامع صاحبقرانی جلد 3

نمى‏كند تا آن كه نماز كند در غير آن از اجزاى حيوانى كه حلال گوشت باشد پس حضرت فرمودند اى زراره اين فرموده حضرت سيد المرسلين است (صلّى الله عليه وآله وسلّم) پس بايد كه نيكو حفظ كنى و اگر حيوانى باشد كه گوشت او را خورند پس جايز است نماز در كرك آن و بول آن و موى آن و سرگين آن و شير آن و در هر چيزى از آن هر گاه بدانى كه آن را تزكيه كرده‏اند بعنوان ذبح يا نحر و اگر چيزى باشد كه حرام گوشت باشد پس نماز در هر جزوى از آن فاسد است خواه تزكيه كرده باشند آن را و خواه نكرده باشند حاصل آن كه در اجزاى حلال گوشت نماز جايز است و در اجزاى حرام گوشت باطل است و اصحاب ما رضى اللَّه عنهم اين حديث را اصل كرده‏اند و عامى است كه مخصوص شده است بما عداى آن چه مذكور خواهد شد و ظاهرش دلالت مى‏كند بر عدم جواز نماز در يك موى حيوانى كه گوشت آن را نخورند و ليكن ممكن است كه تخصيص دهيم آن را به مقدارى كه مرد ستر عورتين به آن تواند كرد.

چنانكه منقولست در صحيح از محمد بن عبد الجبار كه گفت عرضه نوشتم به خدمت حضرت امام حسن عسكرى (صلوات اللَّه عليه) و عرض نمودم كه آيا نماز مى‏توان كرد در كلاهى كه بر او باشد كرك حيوانى كه گوشت آن را نخورند يا در بند زير جامه حرير محض يابند زير جامه از كرك خرگوش پس فرمان حضرت (صلوات اللَّه عليه) صادر شد كه حلال نيست در نماز در حرير محض و اگر كرك حيوانى باشد مذكى حلال است نماز در آن و ظاهرا تقييد به مذكّى از آن جهت است كه اگر از ميته گيرند بسيار است كه به ملاقات بدن ميته نجس مى‏شود و غير اين خبر از اخبار و جمعى اين حديث را حمل بر تقيه كرده‏اند.

چون در حديث صحيح منقولست از عليّ بن مهزيار كه ابراهيم بن عقبه‏