لوامع صاحبقرانی جلد 3

حيوانيست كه گوشت خورد.

و در حديث صحيح از ريان منقولست كه سؤال كردم از حضرت ابى الحسن على بن موسى الرضا (صلوات اللَّه عليهما) از پوشيدن پوستين سمور و سنجاب و حواصل و امثال اينها و از كمربند و ساغرى كه غالبا ميته است و كمربند غالبا چرم ميته است و از جامه كه كج را بعوض پنبه در آن كرده باشند و از موزه‏ها از انواع پوستها حضرت فرمودند كه باكى نيست در همه اينها مگر روباه بنا بر اين اكثر علما جايز مى‏دانند نماز را در سنجاب و احوط ترك است.

(و روى عن داود الصّرمىّ انّه قال سال رجل ابا الحسن الثّالث (صلوات اللَّه عليه) عن الصّلاة فى الخزّ يغشّ بوبر الأرانب فكتب يجوز ذلك)(1)

و مرويست كالصحيح از داود كه گفت سؤال كردم از حضرت امام على نقى (صلوات اللَّه عليه) از نماز در خزّى كه مخلوط مى‏سازند آن را به گرك خرگوش حضرت نوشتند كه نماز مى‏توان كرد و مثل اين خبر خبر ديگر از آن حضرت (صلوات اللَّه عليه) وارد شده است.

(و هذه رخصة الاخذ بها مأجور و رادّها ما ثوم و الاصل ما ذكره ابى رحمه اللَّه فى رسالته إليّ و صلّ فى الخزّ ما لم يكن مغشوشا بوبر الارانب)(2)

صدوق مى‏گويد كه آن چه در اين حديث وارد شده است كه جايز است نماز در خز مغشوش بر سبيل رخصت وارد شده است كه در حال اضطرار مى‏توان پوشيدن يا مطلقا كه نهى محمول بر كراهت باشد واصل معمول به آن چيزيست كه پدرم كه حق سبحانه و تعالى او را رحمت كناد در رساله بمن نوشته بود كه نماز كن در خز ما دام كه مخلوط نباشد كرك آن با كرك خرگوش و محتمل است كه حديث جواز را حمل كنيم بر صورتى كه علم نداشته باشد و اخبار نهى محمول باشد بر صورت علم مثل دو حديث مرسل از