لوامع صاحبقرانی جلد 3

امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) عرض نمودم كه من داخل مى‏شوم در بازار مسلمانان يعنى اين جمعى كه دعوى اسلام مى‏كنند و بحسب واقع همه كافرند چون قايل به امامت ائمه اثنى عشر نيستند و از ايشان پوستين مى‏خرم از جهت تجارت و از صاحب پوستين مى‏پرسم كه آيا اين پوستين مذكى است و حيوانش را كشته‏اند و به مرگ خود نمرده است او مى‏گويد بلى مذكّى است آيا جايز است كه من در وقت فروختن بگويم كه تذكيه اين كرده‏اند حضرت فرمودند كه نه و ليكن باكى نيست كه بفروشى و به گويى كه آن كسى كه من از او خريده‏ام گفت كه مذكى است عرض نمودم كه چه چيز سبب اين شده است كه نتوان گفت حضرت فرمودند كه باعث بر اين اينست كه اكثر اهل عراق حلال مى‏دانند كه در ميته نماز كنند و راى علماى باطل ايشان اينست كه هر گاه ميته را دباغى كنند چنانست كه تذكيه آن كرده‏اند و به همين اكتفا نكرده‏اند كه بگويند راى ما اينست بلكه دروغ بر حضرت سيّد المرسلين (صلّى الله عليه وآله وسلّم) مى‏بندند كه حضرت چنين فرموده است و سبب اين كذب آنست كه گذشت كه گوسفند يكى از زنان آن حضرت مرده بود و بيرون انداخته بودند حضرت فرمودند كه چرا مى‏گذاشتند كه بميرد هر گاه گوشت نداشت پوست داشت و غرض حضرت ظاهر بود كه مى‏بايست تذكيه كنند و پوستش را بر دارند ايشان مى‏گويند كه غرض حضرت اين بود كه چرا دباغى نكردند كه پاك شود با آن كه در صحاح ايشان هست از آن جمله احمد بن حنبل و ابو داود سجستانى روايت كرده‏اند از عبد اللَّه بن حكيم كه گفت حضرت سيّد المرسلين (صلّى الله عليه وآله وسلّم) كتابى نوشتند به قبيله جهينه كه من پيش از اين شما را رخصت داده بودم در استعمال ميته و چون اين كتاب به شما رسد من بعد انتفاع منماييد از مرده نه پوستش را و نه پى پاهاى او را.

و از جابر روايت كرده‏اند كه گفت حضرت رسول اللَّه (صلّى الله عليه وآله وسلّم)