لوامع صاحبقرانی جلد 3

السّيف فى الصّلاة فيه الغراء و الكيمخت فقال لا باس ما لم تعلم انّه ميته)(1)

و در موثق كالصحيح منقولست از سماعه كه گفت سؤال كردم از حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) از انداختن شمشير به گردن و حال آن كه سر يشم دارد كه غالبا از پوست خر مرده مى‏سازند و ساغرى يا چرم دارد و آن نيز چنين است حضرت فرمودند كه باكى نيست تا علم نداشته باشى به آن كه از ميته است پاكست چون اصل در اشياء طهارتست چنانكه ظاهر عبارتست يا آن كه چون از مسلمان مى‏گيرى افعال مسلمين محمولست بر صحت چنانكه اكثر علما گفته‏اند.

و به همين مضمونست موثقة كالصحيح كه از آن حضرت منقولست (صلوات اللَّه عليه) و در موثق كالصحيح منقولست از اسحاق بن عمار از حضرت امام ابى الحسن موسى كاظم (صلوات اللَّه عليه) كه فرمودند باكى نيست نماز كردن در پوستين يمنى و در هر چه از پوست باشد كه در زمين مسلمانان بعمل آورده باشند اسحاق عرض نمود كه اگر در آن زمين كفار نيز باشند استعمال آن پوست مى‏توان كرد حضرت فرمودند كه هر گاه غالب بر آن زمين مسلمانان باشند باكى نيست يعنى اكثر مسلمانان باشند يا پادشاه مسلمان باشد و اول اظهر است اگر چه جمعى معنى دويم را گفته‏اند.

و منقولست در صحيح از بزنطى كه گفت سؤال كردم از حضرت ابى الحسن على بن موسى الرضا (صلوات اللَّه و سلامه عليه)ما از خفّافى كه بازار مى‏رود و موزه مى‏خرد و نمى‏داند كه آن پوست را تذكيه كرده‏اند يا نه چه مى‏فرماييد در نماز كردن در آن با آن كه نمى‏داند كه مذكّى است يا ميته آيا نماز مى‏تواند كرد در آن حضرت فرمودند كه بلى من موزه از بازار مى‏خرم و از جهت من مى‏دوزند و در آن نماز مى‏كنم بر شما نيست كه سؤال كنيد بدان كه امثال اين‏