لوامع صاحبقرانی جلد 3

اخبار صحيحه بسيار است كه دلالت مى‏كند بر آن كه در ما لا يتمّ الصّلاة از ميته نماز نمى‏توان كرد و حكم ساير نجاسات ندارد و احاديث صحيح و كالصحيح بسيار وارد شده است در آن كه ما لا يتمّ الصّلاة فيه يعنى چيزى كه به تنهايى ستر عورتين به آن نتوان كرد مانند موزه و كلاه و بند زير جامه و جوراب اگر نجس باشند نماز با آن مى‏توان كرد.

و ليكن در موثق كالصحيح منقول است از اسماعيل ابن فضل كه كه گفت سؤال كردم از حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) از لباس پوستها و موزه‏ها و كفشها و نماز كردن در آنها هر گاه از جائى آورند كه زمين كفار باشد حضرت فرمودند كه در كفش و موزه قصور ندارد و اين حديث مخالف آن احاديث نيست زيرا كه ظاهر آنست كه از مسلمانان گرفته است و ايشان از بلاد كفار آورده‏اند در چنين صورتى آن چه در مثل پوستين احتياط مطلوبست در ما لا يتم الصّلاة مطلوب نيست.

و منقولست در قوى از قاسم شمشيرگر كه گفت عرضه نوشتم به خدمت حضرت امام رضا (صلوات اللَّه عليه) كه من غلاف شمشير مى‏سازم از پوستهاى خر مرده و به جامه‏ام مى‏رسد نماز در آن جامه مى‏توانم كرد حضرت در جواب كتابت نوشتند كه جامه جدا از جهت نماز مقرر ساز در وقت نماز اين جامه را بكنى و آن را به پوشى و مدتى بر اين عمل مى‏كردم و بر من مشكل بود اجتناب كردن عريضه نوشتم به خدمت حضرت امام محمد تقى (صلوات اللَّه عليه) و عرض نمودم كه به پدرت (صلوات اللَّه عليه) عريضه نوشتم و چنين جواب فرمودند و بر من بسيار مشكل شده در اين اوقات از پوست خر وحشى مى‏سازم چون غالب در آنها شكار است و بسم اللَّه مى‏گويند بخلاف الاغ كه كسى متعارف نيست كه آن را بكشد بلكه مثل اين زمان بوده است كه بعد از مرگ پوست آن را بعمل مى‏آورده‏اند