لوامع صاحبقرانی جلد 3

مى‏آيد و مؤيد آنست حديث موثق عمار كه گفت سؤال كردم از حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) از شخصى كه قى كند در جامه خودش آيا جايز است كه در آن جامه نماز كند پيش از آن كه آن را بشويد حضرت فرمودند كه باكى نيست.

و در حديث كالصحيح از حلبى منقولست كه گفت عرض نمودم به خدمت آن حضرت (صلوات اللَّه عليه) كه هر گاه شخصى دستمالى داشته باشد كه به آن دست پاك كند جايز است كه آن را بعوض ردا بر دوش اندازد و يا بر ميان به بندد و نماز كند حضرت فرمودند كه باكى نيست.

و كلينى در قوى روايت كرده است از آن حضرت كه فرمودند كه نماز كن در دستمال خود كه به آن دست پاك كرده باشى و نماز مكن در دستمالى كه غير تو دست را به آن پاك كرده باشد چون غالبا از چرك دست داخل دستمال مى‏شود و فضله غير ماكول را در آن نماز نمى‏توان كرد و از اين وجه است كه جمعى از علما شرط كرده‏اند در خون كمتر از درهم كه معفو است آن كه خون خودش باشد چون خون غير جز و حيوان غير ماكول است و مؤيّد اين معنى است آن كه در فقه رضويست كه خون تو مثل خون غير تو نيست يعنى در خون خود اگر كمتر از درهم باشد عفو است و در خون غير تو معفو نيست چون فضله حيوان غير ماكول اللّحم است.

و كلينى و برقى فى القوىّ از حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) روايت كرده‏اند كه آن حضرت فرمودند كه خون تو پاكيزه‏تر است از خون غير تو هر گاه در جامه تو ترشّح كرده باشد از خون تو باكى نيست و اگر از خون غير تو باشد خواه اندك باشد و خواه بسيار پس بشوى آن را و كلينى حكم به صحّت حديث كرده است اما بنا بر مكاتبه ظاهرش اعم است از مو و ناخن خود يا