لوامع صاحبقرانی جلد 3

چيزى كه از زمين روييده باشد كه آن را نخورند و نپوشند به تفصيلى كه خواهد آمد.

و در حديث كالصحيح از اسحاق بن فضل منقولست كه او سؤال كرد از حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) از سجده كردن بر حصير يا بوريا حضرت فرمودند كه باكى نيست اما بر زمين سجده كردن بهتر است زيرا كه حضرت سيّد المرسلين دوست مى‏داشتند كه پيشانى را بر زمين و خاك متمكن سازند چون شكستگى در آن بيشتر است و من دوست مى‏دارم از جهت تو آن چه را آن حضرت دوست مى‏داشت و محتملست كه مراد از فريضه چيزى باشد كه وجوبش از قرآن ظاهر شود و سجده كردن بر زمين وجوبش از قرآن ظاهر شود و ما نفهميم يا در قرآن حضرات بوده باشد چون بسيارى از آيات را ذكر نكرده‏اند و عامه نيز معترفند در اكثر كتب خود و ليكن توجيهى مى‏كنند كه منسوخ شده است.

و كلينى رضى اللَّه عنه بسند صحيح از حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) روايت كرده است كه قرآنى كه جبرئيل (عليه السلام) بر حضرت سيد المرسلين نازل ساخته هفده هزار آيه است و احاديث متواتره وارد شده است كه حضرت امير المؤمنين (صلوات اللَّه عليه) جمع فرمودند قرآن را بعد از وفات حضرت سيّد المرسلين در نه روز و به صحابه فرمودند كه اين است قرآنى كه حق سبحانه و تعالى فرستاده است به ترتيبى كه فرستاده است منافقان گفتند كه ما را احتياج به قرآن تو نيست خود جمع مى‏كنيم و جمعى را نشانيدند كه جمع كنند تا آن كه هفت قرآن به هفت لسان از السنه قريش جمع كردند و در زمان ايالت عمر تمام شد عمر به حفصه سپرد و چون مردمان متوجه جنگ بودند كسى متوجه قرآن نمى‏شد تا زمان عثمان فرستاد و از حفصه گرفت و از آن هفت زبان‏