لوامع صاحبقرانی جلد 3

عرض نمودم كه بر ذقنش سجده كند حضرت فرمودند كه قرآن نخوانده يَخِرُّونَ لِلْأَذْقانِ سُجَّداً و قريب است اين حديث به آن چه صدوق ذكر كرده است.

و بسند صحيح از صفوان منقولست از اسحاق بن عمار از بعضى از استادان او از مصادف كه گفت دمّلى در پيشانى من در آمد و من سجده مى‏كردم بر يك جانب پس حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) ديدند كه چنين مى‏كنم حضرت فرمودند كه اين چه عملست عرض نمودم كه از جهت دمل پيشانى سجده نمى‏توانم كردن حضرت فرمودند كه كوى بكن و دمل را در ميان كو گذار تا اطراف آن به زمين برسد و پيشانى را بر زمين گذاشته باشى.

و كلينى از على بن محمد روايت كرده است به اسناد او كه از حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) پرسيدند از كسى كه در پيشانى او علتى باشد و قدرت بر سجود نداشته باشد حضرت فرمودند كه ذقنش را بر زمين گذارد و آيه را خواندند و اين مضمون به نحوى كه صدوق ذكر كرده است مجمع عليه است در ميان اصحاب و دليلى بغير از اجماع نديده بودند و الحمد للَّه كه احاديث معتبره ظاهر شد و اما سجده بر پشت دست پس بطريق متعدّده كالصحيح منقولست از ابو بصير كه گفت عرض نمودم به خدمت حضرت امام محمد باقر (صلوات اللَّه عليه) كه گاه هست كه در سفرم وقت نماز داخل مى‏شود و هوا گرم است و خوف دارم كه اگر پيشانى بر زمين گذارم آزار عظيم بيابم چه كنم حضرت فرمودند كه بر جامه خود سجده كن عرض نمودم كه اگر چنين جامه نداشته باشم كه بر كنار آن ياد امن آن سجده كنم حضرت فرمودند كه بر پشت دستت سجده كن كه آن يكى از مساجد است و ظاهرا مراد اين باشد كه چون دست يكى از مساجد سبعه است مناسبت دارد بر آن سجده كردن يا حق سبحانه و تعالى پشت دست را نيز در حالت ضرورت محل سجده‏