لوامع صاحبقرانی جلد 3

چنانكه متعارفست كه هر گاه شخصى رو به شخصى كند مى‏گويند كه فلانى متوجه جانب فلانى است در جواب گفتم كه بر تقديرى كه اين اطلاق بر سبيل حقيقت باشد قرينه معنى اول از آيه ظاهر است كه رو بعين كعبه محالست بعيد را در جواب فرمودند كه از اين جهت است كه اكثر باين طرف قايلند و غرض اين بود كه حرف ايشان فى الجمله صورتى دارد بر تقدير صحّت اين جوابها گفته‏ايم و بعد از آن فرمودند كه فلانى من رساله در تحقيق جهت نوشته‏ام آن را مطالعه كن و بعد از آن اگر شبهه باشد گفتگو كن و بحث باين منتهى شد مجملا آن چه از آيات و اخبار ظاهر مى‏شود آنست كه امر قبله بسيار سهل است و در بيان علامات نيز مذكور خواهد شد و نهايت دقتى كه توان كرد آنست كه سابقا در باب مواقيت مذكور شد و اللَّه تعالى يعلم.

(و من كان فى المسجد الحرام صلّى إلى الكعبة إلى أيّ جوانبها شاء)(1)

و كسى كه در مسجد الحرام باشد در نماز رو به كعبه مى‏كند بهر طرفى كه خواهد يعنى چنان نيست كه ملاعين اهل سنت كرده‏اند و هر طرف را نامزد يكى از مجتهدان اربع خود كرده‏اند كه حنفى رو به ميزاب مى‏كند و حنبلى محاذى آنها و شافعى رو بباب مى‏كند و مالكى در برابر آنها كه محض بدعتى است كه خود نيز قائلند كه ائمه اربعه ايشان نيز از اين خبر ندارند و تا اين مقدار خر نبوده‏اند كه چنين لا طايلى بگويند و اجماع امت است بلكه ضروريست از دين مسلمانان كه در مسجد بهر طرفى كه نماز كنند صحيح است با آن كه در روز جمعه كه حنفى نماز جمعه مى‏كند از چهار طرف كعبه حتى در كوههاى دور مكه معظمه كه خانها بر آن ساخته‏اند و كعبه مشاهد است همگى نماز جمعه را اقتدا مى‏كنند به امام حنفى و مع هذا تشنيع شيعه مى‏كنند كه شما مقامى نداريد چه ظاهر است كه همه كعبه از كسى است كه مسلمان و مؤمن باشد و اسلام و ايمان‏