لوامع صاحبقرانی جلد 3

ركن حجر الاسود و در ابواب حج خواهد آمد احاديث نهى از نماز فريضه و غير آن‏

(و من كان فوق الكعبة و حضرت الصّلاة اضطجع و أومى برأسه إلى البيت المعمور)(1)

و كسى كه در سطح كعبه باشد و وقت نماز در آيد يعنى وقت آخر كه خوف فوات نماز باشد يا وقت اول چنانكه ظاهر عبارتست بر پهلو بخوابد و بسر ايما كند بسوى بيت المعمور كه محاذى كعبه است در آسمان چهارم بدان كه آن چه صدوق ذكر كرده است در خبرى نديده‏ام و در خاطر ندارم كه كسى قايل باين نحو شده باشد.

بلكه در حديث قوى از عبد السّلام هروى منقولست كه از حضرت امام رضا (صلوات اللَّه عليه) در شخصى كه ادراك كند او را وقت نماز و او در بام كعبه معظمه باشد حضرت فرمودند كه اگر بايستد او را قبله نخواهد بود چون ديوارى ندارد بام كعبه و ليكن بر پشت مى‏خوابد و رو و چشمهاى خود را مى‏كشاند به جانب آسمان و بدل قصد مى‏كند كه رو بقبله كرده است كه در آسمانست كه آن بيت المعمور است و قرائت مى‏كند و چون مى‏خوابد كه بركوع رود چشمهاى خود را بهم مى‏گذارد و چون مى‏خواهد كه سر از ركوع بر دارد چشمها را مى‏گشايد و سجود نيز به همين عنوان مى‏كند و جمعى از قدما به اين حديث عمل نموده‏اند و اكثر علما عمل به آن نكرده‏اند بنا بر آن كه حديث ضعيف است بحسب سند و بحسب متن نيز به اعتبار آن كه وارد است كه اگر بايستد قبله ندارد و حال آن كه در احاديث وارد شده است كه كعبه تا به آسمان و تا به منتهاى زمين قبله است چنانكه خواهد آمد و اكثر بر آنند كه اگر ممكن باشد نماز در آنجا نكردن اولى است چون جوف كعبه است و احاديث صحيحه وارد است در نهى از