لوامع صاحبقرانی جلد 3

و در حديث صحيح از سليمان منقولست كه من عرض كردم به حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) كه هر گاه شخصى در صحرايى باشد در روز ابرى و بر غير قبله نماز كند و ابر بر طرف شود و بداند كه بر غير قبله نماز كرده است چه كند حضرت فرمودند كه اگر در وقت باشد اعاده مى‏كند نماز را و اگر وقت در رفته باشد كافى است او را اجتهادى كه كرده است.

و از امثال اين عبارتست كه مطلقات را حمل بر اجتهاد كرده‏اند و حديث سليمان و عبد الرحمن هر دو بسند موثق كالصحيح نيز از آن حضرت صلوات اللَّه منقول است.

و به چند سند صحيح از حضرت امام موسى كاظم (صلوات اللَّه عليه) منقولست كه از آن حضرت سؤال كردند از شخصى كه در روز ابرى نماز كند بر غير قبله بعد از آن آفتاب ظاهر شود و وقت باقى باشد آيا اعاده مى‏كند نماز را هر گاه بر خلاف قبله نماز كرده باشد و اگر نهايت سعى كرده باشد در اجتهاد و تحصيل ظن آيا نمازش مجزيست حضرت فرمودند كه اعاده مى‏كند هر نمازى را كه وقت آن باقى باشد و اگر وقت آن بيرون رفته باشد بر او اعاده لازم نيست.

و در حديث صحيح از ابن عمار منقولست كه گفت عرض نمودم به خدمت حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) كه هر گاه شخصى نماز كند و بعد از نماز ظاهر شود كه از قبله گشته بوده است و به جانب راست يا چپ حضرت فرمودند كه نمازش صحيح است و ميان مشرق و مغرب قبله است و اين حديث دلالت مى‏كند بر آن كه تا به مشرق و مغرب نرسيده است نماز را مطلقا اعاده نمى‏كند.

و محمولست بر اين حديث صحيح عبد اللَّه بن مغيره از قاسم بن وليد كه گفت از آن حضرت (صلوات اللَّه عليه) سؤال كردم از شخصى كه در اثناى نماز بر او