لوامع صاحبقرانی جلد 3

ظاهر شود كه بر غير قبله است حضرت فرمودند كه رو بقبله مى‏كند هر گاه يقين شود كه بر خلاف قبله بوده است و اگر از نماز فارغ مى‏شود اعاده نمى‏كند و اين در اين صورتيست كه انحراف اندكى باشد و به مشرق و مغرب نرسيده باشد تا جمع شود اخبار و احاديث بسيار بر اين مضمون وارد شده است.

و امّا حديث عمّار ساباطى از حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) در شخصى كه نماز كند بر خلاف قبله و در اثناى نماز پيش از آن كه فارغ شود از نماز بداند كه بر خلاف قبله بوده است حضرت فرمودند كه اگر در ميان مشرق و مغرب باشد پس همان كه بداند رو بقبله كند و اگر پشت بقبله كرده باشد قطع كند نماز را و از سر بگيرد پس مشهور ميان علما آنست كه اگر پشت قبله باشد در وقت و خارج وقت اعاده مى‏كند به اين حديث و قطع نظر از سندش كه اكثر فطيحه‏اند دلالت ندارد بر اعاده خارج وقت زيرا كه مطلق منصرف مى‏شود بر فرد شايع متعارف و نادر است كه كسى نماز را در وقتى كند كه چون از نماز فارغ شود وقت بدر رفته باشد بلكه غالب و ظاهر آنست وقت هست بنا بر اين اعاده مى‏كند و حديثى ديگر بحسب ظاهر نيست كه دلالت كند بر اعاده خارج وقت و ليكن چون اكثر اعاده خارج وقت را واجب مى‏دانند احوط اعاده است.

و اما حديث موثق كالصحيح معمر بن يحيى كه گفت سؤال كردم از حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) از شخصى كه نماز كند بر غير قبله و بعد از آن قبله ظاهر شود و وقت نماز ديگر داخل شده باشد چه كند حضرت فرمودند كه آن نماز را مى‏كند پيش از اين نمازى كه وقتش داخل شده است مگر آن كه خايف باشد كه وقت اين نماز بيرون رود يعنى در اين صورت همين نماز را مى‏كند و نماز اوّل را نمى‏كند چون وقتش بيرون رفته است.

بدان كه شيخ طوسى عليه الرحمه اين حديث را حمل كرده است بر آن كه‏