لوامع صاحبقرانی جلد 3

حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) سؤال كردند كه كى نماز بر اطفال واجب مى‏شود كه ولى ايشان را بران بدارد حضرت فرمودند كه وقتى كه شش ساله شوند و روزه وقتى واجب مى‏شود بر ايشان كه طاقت داشته باشند و ظاهرا مراد از اين وجوب استحباب مؤكّد است بر ولى و در حديث صحيح منقولست از عبد اللَّه بن سنان كه حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) فرمودند كه هر گاه پسرى به منتهاى قوت خود برسد كه آن سيزده سالست و داخل شود در سال چهاردهم واجب مى‏شود بر او آن چه واجبست بر جمعى كه محتلم شده‏اند. خواه آن پسر محتلم شده باشد يا محتلم نشده باشد و مى‏نويسند بر او گناهان را و مى‏نويسند از جهة او حسنات را و هر كارى كه مى‏كند صحيح است مگر آن كه سفيه باشد يا ضعيف العقل باشد و مؤيد اين حديث چند حديث ديگر وارد شده است در سيزده احوط آنست كه در اين سال ترك عبادات نكند و اگر كرده باشد قضا كند بعد از بلوغ احتياطا و ممكن است كه در سال چهاردهم قابل تكليف مستحب شود و بر افعال خير مثاب شود و عقابش محرومى از ثواب باشد.

و در حديث صحيح از محمد بن مسلم منقولست از احدهما (صلوات اللَّه عليهما) كه عرض نمودند كه طفل كى نماز مى‏كند حضرت فرمودند كه هر گاه نماز را بفهمد گفتم كى نماز را مى‏فهمد و واجب مى‏شود بر او حضرت فرمودند كه شش ساله و در حديث صحيح از معاوية بن وهب منقولست كه گفت از آن حضرت (صلوات اللَّه عليه) سؤال كردم كه در چند سالگى اطفال را به نماز باز مى‏دارند حضرت فرمودند در شش هفت سالگى و در ميان شش و هفت عرض نمودم كه كى ايشان را جبر نمايند بر صوم حضرت فرمودند كه در ميان پانزده و چهارده‏