لوامع صاحبقرانی جلد 3

قارن است و از مبالغه حضرت مفهوم مى‏شود كه در هشت سالگى تأديب توان كرد بر ترك نماز و در حديث كالصحيح از اسحاق بن عمار منقولست از حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) كه فرمودند كه هر گاه طفلى شش ساله شود نماز بر او واجبست و هر گاه قدرت داشته باشد كه روزه بگيرد روزه بر او واجبست.

و در حديث صحيح از فضيل بن يسار منقولست كه حضرت سيّد السّاجدين (صلوات اللَّه عليه) مى‏فرمودند كه اطفال نماز خفتن را جمع كنند با شام و مى‏فرمودند كه جمع كردن ايشان بهتر است از آن كه بخواب روند چون اگر صبر كنند كه وقت فضيلت خفتن داخل شود اكثر اوقات بخواب مى‏روند و علّت خواب اطفال آن زمان در مشايخ اين زمان جاريست خصوصا در ماه رمضان كه جمع كردن پيش از افطار بهتر است از صبر كردن كه وقت فضيلت داخل شود چون اكثر زياده از قدر متعارف آب و نان مى‏خورند و سنگين مى‏شوند و بخواب مى‏روند و از اين جهت است كه در احاديث صحيحه و حسنه و موثقه از طرق خاصه و عامه حتى در صحيحين ايشان از عبد اللَّه بن عباس روايت كرده‏اند كه حضرت سيّد المرسلين (صلّى الله عليه وآله وسلّم) بى‏علتى در حضر جمع فرمودند در ميان ظهر و عصر و هم چنين جمع كردند ميان مغرب و عشا تا فراخ شود وقت بر امّت آن حضرت (صلّى الله عليه وآله وسلّم) و بر ايشان مشكل و تنگ نباشد.

و منقولست از جابر از حضرت امام محمد باقر (صلوات اللَّه عليه) كه گفت از آن حضرت سؤال كردم كه آيا اطفال را در صفى جدا باز داريم در عقب بالغ حضرت فرمودند كه اطفال را مؤخر نداريد بانكه در مسجد داخل نشوند يا اگر شوند در صف آخر بازايستند كه سبب اين مى‏شود كه با هم بازى كنند و تفريق كنيد در ميان ايشان بانكه در صف شما با شما بايستند أما دو نفر از ايشان‏