لوامع صاحبقرانی جلد 3

ملائكه حكايت اذان كردند و همان عبارت را همه گفتند پس چون جبرئيل گفت كه گواهى مى‏دهم كه نيست خدائى مگر خداوند عالميان تعالى شانه فرشتگان گفتند كه باين كلمه كه شايع خواهد شد برطرف شد پرستيدن غير حق سبحانه و تعالى كه كافران آنها را در پرستش نظير حق سبحانه و تعالى گردانيده بودند يا آن كه اين كلمه توحيد است كه باين محو مى‏شود آلهه و معنيش وحدت الهى است تعالى شانه پس چون جبرئيل گفت اشهد انّ محمّدا رسول اللَّه يعنى گواهى مى‏دهم از روى يقين كه محمد فرستاده الهى است به خلايق تمام ملائكه گفتند پيغمبرى مبعوث شده است كه اسم او مقرون است باسم الهى يا پيغمبرى مبعوث شده است و چه پيغمبرى پس چون گفت كه بشتابيد و سعى كنيد در نماز فرشتگان گفتند كه جبرئيل ترغيب نمود بر عبادت پروردگار خود و چون جبرئيل گفت كه بشتابيد به چيزى كه سبب فلاح و رستگارى شما است ملائكه گفتند كه بتحقيق كه رستگارى يافت كه هر كه متابعت كرد اين سخن را.

(و روى منصور بن حازم عن ابى عبد اللَّه (صلوات اللَّه عليه) قال هبط جبرئيل (عليه السلام) بالأذان على رسول اللَّه و كان رأسه فى حجر عليّ (صلوات اللَّه عليه) فاذّن جبرئيل (عليه السلام) و اقام فلمّا انتبه رسول اللَّه قال يا عليّ سمعت قال نعم يا رسول اللَّه قال حفظت قال نعم قال ادع بلالا فعلّمه فدعا بلالا فعلّمه)(1)

مرويست در حسن كالصحيح از منصور از حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) و آله كه فرمودند كه حضرت جبرئيل (عليه السلام) اذان را از آسمان به زمين آورد بر حضرت سيّد المرسلين (صلّى الله عليه وآله وسلّم) در حالتى كه سر آن حضرت بر كنار حضرت امير المؤمنين (صلوات اللَّه عليه) بود و جبرئيل اذان و اقامه را گفت پس چون آن حضرت بيدار شدند فرمودند كه اى على شنيدى گفت بلى يا رسول اللَّه فرمودند كه حفظ كردى‏